Voor preutse mensen ziet Dragon’s Crown er misschien intimiderend uit. Kijk hier echter langs en je vindt een game vol waarde. De op vanouds beat-em-up geïnspireerde game biedt speelplezier voor single en multiplayers.

Vanillaware, bekend van games als Odin Sphere en Muramasa: The Demon Blade, bracht Dragon’s Crown samen met uitgever Atlus uit. Hevig geinspireerd door oude beat-em-up games als Golden Axe doet Dragon’s Crown een poging om het genre weer nieuw leven in te blazen. Spelers kunnen in hun eentje of met maximaal drie spelers in co-op zowel local als online de strijd opnemen tegen monsters uit verschillende mythos en legendes.

Klasse
Natuurlijk begint het spel bij het kiezen van je class, en zodoende ook je character. Er is keuze uit zes verschillende characters: Dwarf, Elf, Amazone, Sorceress, Wizard en Fighter. Deze characters hebben allemaal een verschillende vechtstijl die je door middel van level-up en puntenbesteding naar eigen wens kunt aanpassen. Zo gebruikt de elf bijvoorbeeld pijl en boog, maar kun je er ook voor kiezen om met dolken te vechten met wat investering. Bij het kiezen van jouw character kun je ook nog wat milde aanpassingen aan het uiterlijk doen zoals bijvoorbeeld een naam instellen of de kleuren veranderen. Verder zijn spelers vrij om met elke combinatie characters mogelijk de strijd in te rennen. Willen jij en een speelgenoot beide hetzelfde character spelen? Dat is geen probleem want ook dubbele characters zijn mogelijk. Ga dus gerust voor die dwergen dominatie!

Sfeer-beer
Eenmaal gestart valt direct op hoe levendig de atmosfeer van het spel is. Dit is niets nieuws voor mensen die al eerdere spellen van Vanillaware hebben gespeeld. De Vanillaware flaire is een orgasme voor het oog. Ze hebben een unieke stijl die zeer uitnodigend is en je direct de wereld in zuigt. Juist bij Dragon’s Crown komen deze stijlvolle omgevingen volledig tot hun recht. Alle personages zien er levendig uit, tot op de onbelangrijke dorpsbewoners toe. Soms is de artwork misschien wat aan de riskante zijde, maar het is niet storend. De muziek vult deze omgevingen goed aan en is niet te opdringerig. Dit is zowel een zegen als een vloek. Het is fijn omdat de muziek je niet stoort, maar tegelijk blijft er ook niet veel van hangen. Dit maakt dat de muziek sfeervol maar vergeetachtig is.

Once upon a time…
Het verhaal wordt verteld op een manier die doet denken aan Dungeons & Dragons. De speler kan zelf een narrator (verteller) instellen waarbij er keuze is uit de stemmen van alle speelbare characters. Er is zelfs keuze uit Engelse of Japanse stemmen voor je character, maar voor de Westerse release is helaas alleen een Engelstalige narrator beschikbaar. De kwaliteit van de Engelse nasynchronisatie is niet verkeerd en past goed bij de setting, maar een keuze zou leuk zijn omdat er nu eenmaal mensen zijn die het spel liever in het Japans spelen. De Japanse release heeft wel gewoon beide opties.

Hubba hubba
Dragon’s Crown maakt tijdens het avontuur gebruik van een hub-wereld waar alle belangrijke plaatsen te vinden zijn. Er is een bar waar je het spel op kunt slaan en nog meer opties hebt zoals bijvoorbeeld het rekruteren van CPU-spelers in jouw party. Verder is er ook een kerk waar je gevonden botten van avonturiers kunt begraven of opnieuw tot leven kan laten komen. Bij dit laatste krijg je er een avonturier voor terug die je in de bar kunt rekruteren. Verder kun je bij deze kerk ook nog bidden en tegen een vergoeding hopen dat de godinnen eensgestemd zijn met je. Dit levert mooie bonussen op zoals een extra leven of bijvoorbeeld het vinden van meer geld tijdens je volgende avontuur. Ook is er nog een winkel waar je overbodige spullen kunt verkopen, nieuwe spullen kan kopen of uitrusting kan later repareren. Naar mate je vordert in het spel komen in deze hub-wereld meer mogelijkheden vrij.

Op avontuur
Het grootste deel van het spel ben je natuurlijk bezig met het verslaan van vijanden. In de hub-wereld kun je naar een portaal gaan dat je naar een level brengt. In het begin is dit nog vrij lineair. Je maakt in deze levels je weg van punt A naar punt B, met aan het einde een eindbaas van dat level. Ook als je een level al eens voltooid hebt kun je deze herspelen om bijvoorbeeld extra ervaringspunten op te doen. Later in het spel kun je bij levels verschillende paden kiezen, waardoor je op meerdere manier door een level kunt spelen. Tijdens levels wordt je vergezeld door Tiki de fee, die je de weg wijst en geheime ingangen toont, en Ranni, een dief die deuren en schatkisten voor je open maakt. Deze nemen geen plek in je party in.

For glory
In de hub-wereld komt uiteindelijk ook een gilde beschikbaar waar je quests kunt doen. Deze zijn voor het merendeel vrijwillig. Het voltooien van een quest wordt altijd beloond met een fraai stuk artwork dat in je gallerij komt, maar levert ook vaak ervarings- en levelspunten op. De quests zijn van simpel tot kryptisch aan toe en vergen van je dat je vaak terug reist naar dezelfde locaties. Dit is op zich niet erg, maar op hogere moeilijkheidsgraden is het vrijwel een verplichting om deze quests te voltooien omdat je anders niet genoeg levelspunten in je vaardigheden hebt. Hier komt ook nog bij dat om het meeste uit het verhaal te halen, er verwacht wordt dat je met elk character het verhaal uitspeelt. De quests kunnen daarom na meerdere keren snel saai worden.

Com-bruut
Het vechten in Dragon’s Crown is vloeiender gedaan dan de meeste beat-em-ups. Elke class speelt weer anders en vergt misschien wat tijd om onder de knie te krijgen, maar dat maakt ze ook uniek. Uiteindelijk zit er voor ieder wel wat wils tussen. Het grote aanbod vijanden zorgt voor een juiste balans van uitdaging en ruimte om brute combo’s te maken.

Multiplayer madness
Dragon’s Crown is als solo-expierence perfect speelbaar, maar het is duidelijk dat dit spel ontworpen is om met meerdere mensen gespeeld te worden. CPU-teamleden zijn voor de solo spelers een goede aanvulling, maar zijn ook vrij incompetent. Deze CPU-spelers hebben geen moeite met gevaarlijke vallen in lopen of voorwerpen voor je neus weg te jatten.

Conclusie

85

Al met al is Dragon’s Crown een soliede game die in zijn release tijd nogal onder de radar bleef. Het is een frisse take op een genre dat moeite heeft met innovatief blijven. Desondanks biedt dit spel een aantal nieuwe inzichten en is zeker een goede stap richting vernieuwing van het beat-em-up genre. Ondanks dat het verhaal van Dragon’s Crown groter is dan de gemiddelde beat-em-up, laat het nog wel de wensen over. Het verhaal zelf is kort. Dit maakt het fijn als je van plan bent met elk character door het spel te spelen (je krijgt er immers story extra’s voor), maar voor mensen die dat niet van plan zijn kan het een onverzadigd gevoel achterlaten. Niet onbelangrijk. Eigenaren van zowel de PlayStation 3 als PlayStation Vita versie kunnen gebruik maken van een gedeelde save-file tussen de twee.

Pluspunten

+ Geweldige artwork
+ Vloeiende gameplay
+ Unieke atmosfeer
+ Leuke multiplayer experience
+ Vanillaware <3

Minpunten

– Kort verhaal
– Kan repetitief aanvoelen
– Muziek vergeetbaar