Tales from the Borderlands – review

Wie zegt dat videogames niet zo goed zijn in verhalen overbrengen als een boek of film, heeft duidelijk nog nooit een Telltale point and click game gespeeld. Zo blijkt wel weer uit deze episodische snack, Tales from the Borderlands.

Na bijna een jaar wachten is dan eindelijk de vijfde, en ook laatste, episode van Tales from the Borderlands uit. Het spel is een point and click game ontwikkeld door Telltale Games, dus geen traditionele Borderlands game. De release van deze episode was niet geheel vlekkeloos. Europese Playstation spelers zoals ik moesten nodeloos een week langer wachten op deze episode, zonder enig woord van Sony of Telltale. Beetje teleurstellend, maar goed, dat doet verder niet af van de kwaliteit van het spel.

Welcome to Pandora kiddo
Borderlands fans kunnen met deze titel hun lol weer op. Het verhaal speelt zich af na Borderlands 2, dus als je die niet hebt gespeeld en je geen spoilers wilt, WAAR WACHT JE DAN NOG OP?! Oude bekende personages laten zich weer zien, maar de focus ligt voornamelijk op nieuwe gezichten. Je speelt in dit spel als Fiona en Rhys. Fiona is een con-artist die, eigenlijk zoals vrijwel iedereen op Pandora, rond probeert te komen met het belazeren van mensen. Rhys is daarentegen een loonslaafje voor Hyperion, het beruchte bedrijf waar Handsome Jack de baas van was. Met beide characters maak je keuzes die invloed hebben op het verhaal en je interactie met andere personages.

Je krijgt het voor de kiezen
Telltale’s point and click games zitten altijd vol met keuzes. In spannende situaties wordt je bijvoorbeeld flink getest op moralen, reactievermogen en inschattingsvermogen. Dit alles terwijl het klokje flink doortikt. Een klokje? Jazeker, je hebt namelijk maar een bepaalde tijd om keuzes te maken. Soms is dit langer dan andere keren, afhangend van de situatie. Dit zorgt soms voor billenknijpende momenten. De echte zenuwpezen kunnen wel gewoon het spel pauzeren om goed na te denken over wat ze gaan doen, maar dat verpest de sfeer van het spel en is zeker niet aan te raden. De tijdsdruk tijdens de keuzes is juist wat deze spellen zo geweldig maakt en is dan ook een belangrijk gameplay mechanic.

In hoeverre een keuze echt impact heeft op het verhaal is altijd verschillend. Soms moet je kiezen tussen een lullig antwoord om iemand gewoon op zijn plek te zetten, maar een andere keer kan je er wellicht voor zorgen dat een van de andere personages je gaat haten of zelfs sterft. Het leuke aan de keuzes is dat je geen idee hebt hoever in de toekomst je er misschien zelfs nog wel last van gaat krijgen. Heb je een onbelangrijk ogend personage een dikke middelvinger gegeven, dan kan deze er in een nare situatie in de toekomst misschien voor kiezen om je gewoon te laten stikken. Het zorgt ervoor dat je nooit helemaal zeker bent van je keuzes, en dat geeft je een verbintenis aan het spel. Een leuk detail is dat je aan het einde van elke episode kunt zien welke belangrijke keuzes jij hebt gemaakt ten opzichte van alle andere spelers.

Kluizenaar
Ondanks dat dit spel een spin-off en een compleet ander genre is dan de andere Borderlands games, heeft het die echte authentieke Borderlands vibe. De humor is nog altijd aanwezig, en zowel de oude als nieuwe personages zien er ook echt uit zoals in de main games. Pandora is ook prachtig vormgegeven en voelt echt als de bekende verrotte planeet. Ook het verhaal is trouw aan de originele bron, waar soms zelfs nog ruimte is voor emotionele lading waar je dat in eerste instantie niet eens verwachtte. Toch vult het perfect aan. Sterker nog, op aanname van de gebeurtenissen in het spel lijkt het erop dat Tales from the Borderlands wel degelijk in de Borderlands lore thuis hoort. Happy vault hunting dus!

”Pandora is ook prachtig vormgegeven en voelt echt als de bekende verrotte planeet.”

Coming to a store near you
Zoals de andere Borderlands games is dit spel op veel verschillende platforms beschikbaar. Zelf speelde ik het spel op de PlayStation 3, waar ik achteraf spijt van had. Ik heb vrijwel al mijn Telltale point and click games hierop gespeeld, tegen beter weten in. De PlayStation 3 is een mooie console, maar bij de Telltale point and click games zijn er altijd wat problemen. Eigenlijk zijn de spellen net iets te zwaar voor het systeem, waardoor je tijdens de scenes veel naar haperende animaties zit te kijken en het spel soms ook gewoon vast loopt. In vergelijking met een soortgelijke andere Telltale game die ik op de pc speel kan ik concluderen dat dit gewoon door het systeem komt. Het is niet onmogelijk om de game te spelen, maar als je andere opties hebt zul je een betere ervaring met het spel hebben. Het fiasco rond de release van de laatste episode in de PSN store hielp natuurlijk ook niet. Ricardo will remember that.