Dark Souls staat gelijk aan vaak dood gaan. Dit is een feit. Maar elke death voelt wel eerlijk. Het is altijd te verantwoorden. Volgens Hidetaka Miyazaki is Dark Souls 3 het laatste deel van de Dark Souls serie, is deze game een waardige afsluiter?

Dark Souls is een van mijn favoriete franchises. Vanaf het eerste deel was ik meteen verkocht en vervolgens kocht ik de andere Souls delen. Toen Dark Souls 3 werd aangekondigd was ik redelijk opgehyped, maar ergens toch ook weer niet. Laten we eerlijk zijn, Dark Souls 2 was een goede game, maar het verschilt wel heel erg veel van deel 1. De wereld van Dark Souls is zo levendig dat je echt het gevoel hebt dat deze verbonden is met elkaar. Dit was in Dark Souls 2 niet het geval. De wereld voelde dood en willekeurig. Dit gepaard met vele humanoid bosses die makkelijk te verslaan waren door met je schild omhoog om ze heen te lopen en de toevoeging van soul memory, was een minpunt. Daarbij had ik ook vaak het gevoel van wat ik eigenlijk aan het doen was. Dit zorgde weer voor teleurstelling. Ik verwachtte een game zoals Dark Souls 1. Nu kregen we achteraf te horen dat het een ander team was die Dark Souls 2 maakte en Miyazaki druk bezig was met Bloodborne. Voor Dark Souls 3 was Miyazaki weer helemaal terug. Is dit te merken? Jazeker. Alles wat ik beschreef over Dark Souls 2 is verleden tijd. De wereld voelt weer levendig en verbonden. De bosses zijn divers en je wist duidelijk wat je aan het doen was. Het is lang geleden dat ik zo enthousiast over een game was. Zelfs Bloodborne was niets vergeleken met hoe blij ik met Dark Souls 3 ben. Tijdens het schrijven van deze review zit ik eigenlijk te overwegen om te stoppen met schrijven en verder te spelen. Zo erg is het dus.

Lords of Cinder
In de opening cutscene wordt je verteld dat je de unkindled one bent en het je doel is om achter vier Lords of Cinder aan te gaan. Wat een Lord of Cinder precies is blijft de vraag, maar we weten dat het iemand is die de fire gelinkt heeft (Klinkt dit bekend?). De game begint zoals gewoonlijk in een tutorial zone en na de eerste boss kom je terecht in Firelink Shrine. Dit is inderdaad de enige echte Firelink Shrine. Daarbinnen zit Andre of Astoria. Dit is inderdaad de enige echte Andre of Astoria. Het voelde zo goed om deze bekende zone weer te betreden en de bekende gezichten te zien. Dark Souls 3 voelt als thuiskomst na een lange vakantie waarbij je weer in je eigen bed kan slapen. En het blijft niet bij Andre en de Firelink Shrine, want er komen nog zoveel meer bekende gezichten, gebieden en wapens in de game voor. De echte Souls fans die alle delen in de franchise gespeeld hebben, komen zoveel bekende elementen tegen. Dit varieert van Demon’s Souls tot aan Bloodborne. Dark Souls 3 voelt als een schoolreünie. Na jaren zie je weer die oude klasgenoten waar je goede herinneringen aan hebt en het voelt bittersweet.

“Dark Souls 3 voelt als thuiskomst na een lange vakantie waarbij je weer in je eigen bed kan slapen!”

Als vanouds in een nieuw jasje
De gameplay is nog altijd hetzelfde zoals gewend van Dark Souls, maar de invloed van Bloodborne is dit keer aanwezig. Het heeft de mechanics van Dark Souls, maar de snelheid van Bloodborne. Het is een perfecte mix. In Dark Souls 3 keert ook een magic bar terug. Deze meter zat ook in Demon’s Souls maar werd daarna gedumpt voor een ander systeem. De balk is terug en heet nu FP. Hiermee zijn zowel magische spreuken te gebruiken als wapen skills. FP is bij te vullen door een Ashen Festus flask te gebruiken. Je hebt nu twee Festus flasks, de oude bekende oranje die de health bar vult en de blauwe Ashen flask die de FP vult.

Elk wapen heeft zijn eigen skill die met de L2-knop geactiveerd kan worden. Bijlen hebben bijvoorbeeld de war cry skill. Met deze skill verhoog je je schade voor een tijdje. Daggers hebben meestal een quickstep skill waarmee je als speler een snelle kleine voorwaartse sprong maakt om vervolgens snel achter een vijand te komen. De toevoegingen van deze skills zijn mooi, want het geeft de wapens toch iets meer dimensie. De humanity/human effigie is ook weer terug, ditmaal in de vorm van een emmer waarmee je zelf een Lord of Cinder wordt en je dus mensen kan summonen om je te helpen.

Beleving
Dark Souls 3 is episch in alle vormen en maten, dit merk je al bij de eerste boss fight. Het is in een arena met een bewegelijke boss en epische muziek. Het voelt wederom goed om alle aanvallen te ontwijken, iets dat ik miste bij Dark Souls 2. Het is geen geheim dat Artorius of the Abyss mijn favoriete boss fight uit de hele franchise is, maar na Dark Souls 3 te hebben uitgespeeld ben ik bang dat deze naar plek zes of zeven is gezakt. De eindbazen in deze game zijn gruwelijk, en zelfs dat is een understatement. Persoonlijk vind ik de final boss van Dark Souls 3 op dit moment mijn favoriete boss uit de franchise. De kippenvel die ik bij deze boss kreeg was echt ongelofelijk. De setting was perfect, de muziek was meer dan perfect en het laat je als Souls veteraan achter met een open mond.

You keep on playing
Dark Souls 3 is kleiner dan Dark Souls 2, maar de wereld kent veel meer diepgang. Waar het bij Dark Souls 2 90 procent van de tijd één pad volgen was, heb je in Dark Souls 3 meerdere paden te volgen. Over de grootte van het spel valt weinig te klagen, want een kleine levendige wereld is beter dan een grote wereld die letterlijk en figuurlijk dood is. Dark Souls 3 is allesbehalve klein en zoals gewoonlijk bevatten de Souls games enorm veel replay waarde. Dark Souls 3 heeft drie eindes (eigenlijk vier maar deze valt onder dezelfde categorie als een andere) en bestaan allemaal uit achievements/trophies. Om alle achievements/trophies in Dark Souls 3 te halen dien je tot New Game +3 te strijden. Dit rekt de levensduur van de game voor verzamelaars nog langer uit, aangezien je op New Game Plus altijd nog harder moet bikkelen dan de standaard game. Buiten dit is er nog het multiplayer aspect en deze is weer back with a blast.

Praise the Sun
Natuurlijk zijn de Covenants (de groepen gericht op online play) ook weer terug en zij zijn dit keer echt geweldig. De standaard Covenants zitten er weer in zoals de sunbro’s waarmee je online mensen kan helpen, the way of the blue en de blue sentinels, maar ook twee oude favorieten uit Dark Souls 1 keren terug. The Blades of the Darkmoon en de Darkwraiths (Dit keer Rosaria’s Fingers). Nieuw toegevoegd aan deze game zijn The Mound Makers. Deze covenant lijkt mij het leukste. Zodra je iemand joined als een mound maker ben je een paarse shade. Hoe je de game joined bepaalt hoe je terecht komt in de wereld. Als je via een soapstone summoned wordt dan ben je een helpende hand. Je kan dan niet mee naar de boss, maar wel kan je de host helpen om de wereld te bestrijden. Als je de wereld betreed door een Red Eye Orb te gebruiken, dan ben je een standaard invader en is het aan jou de taak om de host te vermoorden. Ik heb nog niet geëxperimenteerd, maar zodra de servers online gaan ga ik dit zeker weten doen.

Conclusie

100

Dark Souls 3 is waarschijnlijk het laatste deel in de Souls franchise en dat is jammer. Mocht het de laatste zijn dan heeft From Software een geweldige afsluiter neergezet. De locaties en de bosses zijn prachtig en episch. De soundtrack is een memorabel stukje wat je bij je oren grijpt en regelrecht in de actie gooit. Buiten dat is de gameplay heerlijk en misschien wel de beste uit de hele franchise. Het heeft de snelheid van Bloodborne maar wel de difficulty van een Dark Souls game. Tel daarbij op dat de game drie eindes heeft en een grote replay waarde heeft en je komt uit op een perfecte game. De covenants zijn solide als vanouds, maar brengen ook weer een frisse nieuwe beleving met zich mee. Het wordt moeilijk voor de komende games dit jaar om Dark Souls 3 van de troon af te stoten want voor mij is dit de Game of the Year. Waarom ben je dit überhaupt nog aan het lezen? Loop naar de winkel en zoek Dark Souls 3. Buy, Die, Retry!

Pluspunten

+ Gameplay de beste uit de franchise
+ De wereld
+ De bosses
+ De Soundtrack
+ Vele referenties naar oude games
+ Covenants zijn sterk
+ Replay waarde

Minpunten