In 2011 verscheen de game Homefront. Een shooter ontwikkeld door Kaos Studios en uitgegeven door het inmiddels failliete THQ. Helaas wist deze game de verwachtingen niet waar te maken. Het was een karige game met een campaign van slechts vijf uur en een oninteressante multiplayer. Na het failliet klaren van THQ gingen de rechten van Homefront naar Crytek. Even was er hoop dat Crytek aan een Homefront-sequel werkte die het wel goed moet gaan doen, maar al snel kwam de ontwikkeling van een nieuwe Homefront game te vervallen en gingen de rechten naar uitgever Deep Silver. Deze uitgever bracht in 2014 de nieuwe Homefront game onderdak bij Dambuster Studios (voorheen bekend onder de naam Free Radical Design, bekend van de game TimeSplitters), die de nieuwe Homefront game ging ontwikkelen. Inmiddels zijn we twee jaar verder en is deze nieuwe Homefront game eindelijk uitgebracht. Weet Dambuster Studios met Homefront: The Revolution een goede shooter af te leveren of valt deze game wederom door de mand?

Homefront was een game waar ik zo’n vijf jaar geleden erg naar uitkeek. De Koreanen die Amerika binnen vallen en het spelen als een Amerikaanse verzetsstrijder die al deze Koreanen in mootjes moet hakken was destijds wel mijn ding. Nadat ongeveer vijf uur later de eindcredits in beeld verschenen was ik erg teleurgesteld. Deze game had een mooi concept, maar had beter uitgewerkt moeten worden. Na de aankondiging van Homefront: The Revolution deed ik wederom een vreugdedansje in de hoop dat ik dit keer wel een goede en langere Homefront game kan spelen. De hoop zat er in en na het spelen van de game op Gamescom afgelopen jaar werd ik nog enthousiaster. Totdat de closed beta in februari verscheen waarin het op technisch vlak een hel was. Ook de volledige game die sinds kort is verschenen is nihil veranderd. Zonde.

Free America
Als speler kruip je in de huid van een verzetstrijder genaamd Ethan Brady. Het is het jaar 2029, vier jaar na het eerste deel en de Koreanen hebben nog steeds de macht in Amerika overgenomen. De leider van de verzetstrijders, Ben Walker, is door Koreaanse KPA-agenten opgepakt en aan jou de taak om hem te bevrijden. De game speelt zich af in de stad Philadelphia die in drie zones is verdeeld, de Red, Yellow en Green zone. De Red zone bevindt zich net buiten de stad, een soort niemansland, waar huizen en gebouwen zijn ingestort. De Green zone is het tegenovergestelde en bestaat uit gebouwen en basissen waar de KPA is gehuisvest. De Yellow zone bevindt zich in de stad en hier is de aanwezigheid van de KPA (Korean’s People Army) overal te merken. Ze onderdrukken en bedreigen de bevolking en jij dient hun te bevrijden en in opstand te laten komen tegen de KPA-agenten die niet alleen jouw stad, maar het hele land hebben bezet. Je dient een revolutie te beginnen door als een van de aanvoerders van de verzetstrijders op te treden. Helaas bestaat het in opstand laten komen van burgers vaak niet meer uit enkele rellen zoals bijvoorbeeld tegen auto’s aan schopen. De enige AI’s die meewerken zijn enkele andere verzetstrijders, maar ook hun taken zijn nauwelijks te merken.

Frustrerend veroveren
De ontwikkelaar heeft ervoor gekozen om van Homefront: The Revolution een open wereld game te maken. Het doel van de open wereld is voornamelijk om stadsgebieden vrij te spelen. Als verzetstrijder wil je natuurlijk dat de KPA zo min mogelijk macht heeft en wat je dan gaat doen is op zoek gaan naar verlaten appartementen waar je safehouses vestigt. Ook stealth een politiebureau binnensluipen en KPA-agenten knifen is iets wat je doet om weer een gebied vrij te spelen. Dit ”verover het gebied” systeem is te vergelijken met de Assassin’s Creed en Far Cry games en is daarom ook de reden waarom de ontwikkelaar voor een open wereld game heeft gekozen. Echter, het stealth te werk gaan is iets wat voor geen meter werkt, waardoor je in elke situatie verplicht bent om met kogelvuur de confrontatie met de KPA-agenten aan te gaan.

Wapenupgrades
De actievolle gameplay met een te hoge moeilijksheidsgraad die niet aan te passen is zorgt ervoor dat je altijd je wapens moet gebruiken. Wat wel goed is uitgewerkt is een wapenupgradesysteem waarin je elk onderdeel van je wapen kunt aanpassen en upgraden. Jammer genoeg bevatten je wapens weinig munitie, waardoor het looten van vijanden in de gameplay noodzakelijk is. Ook krijg je de mogelijkheid om met gevonden materialen afleidingsbommen en molotovcocktails in elkaar te bouwen. Dit is een van de weinige dingen dat de ontwikkelaar goed weet te doen.

Problemen
Helaas loopt de game tegen te veel problemen aan die al snel te merken zijn. Zo zijn de laadtijden in deze game zo groot dat ze na bijna elke vijftig voetstappen opduiken. Het lopen naar een ander gebied van de map levert een laadscherm met artwork op dat nog langer duurt. In de tussentijd dat de game aan het laden is kan je een tosti maken, opeten en nog even je handen wassen. Als Homefront: The Revolution ook voor de last-gen consoles was verschenen, dan waren de laadtijden misschien nog deels te begrijpen, maar voor een new-gen game waarbij je verplicht bent de disc te installeren is dit onacceptabel. De eerste keren werkten de laadtijden nog redelijk mee, maar na een tijd lijdt ook de gameplay hieraan, doordat je bijvoorbeeld vlak na een laadtijd nog een aantal seconden last hebt van lag tijdens het rennen.

”In de tussentijd dat de game aan het laden is kan je een tosti maken, opeten en nog even je handen wassen!”

Altijd berucht
Zoals ik al zei is het stealth te werk gaan niet mogelijk en het eindresultaat leidt tot een shooter waarin je zonder verstand veel te sterke vijanden moet neerknallen. Variatie in gameplay kent de game nagenoeg niet. Wanneer een vijand of een beveiligingscamera jou opmerkt is het chaos en staat er al snel een team van 10 KPA-agenten voor je zicht. Het gekke hieraan is dat de open wereld vol zit met containers waarin je je kunt verstoppen. Door je te verschuilen in een container loopt jouw beruchtheidsbalk af en staat deze in korte tijd weer op nul. Wanneer je uit een container klimt gaat het leven op de straten van Philadelphia gewoon weer verder en de KPA-agenten hebben tijdelijk geen idee meer van wie jij bent, totdat ze na elke seconde vanuit het niets weer beginnen te schieten. Aan de AI’s en aan de moeilijksheidsgraad had nog veel gesleuteld moeten worden. Het gebrek aan meerdere moeilijksheidsgraden maakt de game vaak genoeg te lastig.

Respawn
De opgenoemde problemen zijn nog lang niet alle minpunten van de game. Zo heb ik tijdens mijn speelsessie meegemaakt dat ik een vijand had ”geknifed”, maar dat hij vervolgens stil bleef staan in plaats van dat hij neerviel. Ook personages die ”frame-droppen” en een glitch waarbij een inwoner onder schot werd gehouden door een onzichtbare KPA agent tonen duidelijk aan dat deze game voorlopig nog niet het daglicht had moeten zien. Zelfs mijn save data deed op een gegeven moment zo raar dat ik bij elke respawn weer op een andere locatie van de map terechtkwam. Niet alleen het respawnen op een andere locatie, maar ook de dag en nacht cyclus is een ramp. Zo is het maar de vraag hoe de missie er naar elke respawn uitziet. Speel je in de felle middagzon of speel je na het respawnen hetzelfde stuk in het pikkedonker waardoor je niets meer op het scherm kunt zien en liever nog een keer doodgaat om op een andere, misschien wel betere locatie, te respawnen met daglicht.

Resistance Mode
Naast een singleplayer campaign heeft de game ook een online co-op modus waarin je in een team van maximaal vier spelers moet strijden tegen de KPA-agenten. De Resistance Mode bestaat uit een aantal verhalende missies waarbij je aan het eind van elke missie nieuwe skills, wapens en gear ontgrendeld. Mijn ergenis aan de slechtwerkende campaign heeft ervoor gezorgd dat ik slechst twee keer de Resistance Mode heb gespeeld. Een keer in de closed beta die in februari speelbaar was en een keer in deze volledige game. Het is zonde om te zien dat de ontwikkelaar een op zich zelf staande Mode heeft gemaakt en geen online of offline co-op in de campaign heeft verwerkt. Opvallend is dat de Resistance Mode wel meerdere moeilijksheidsgraden kent, zo kan je kiezen tussen ”normal” en ”hard”. Bekend is dat de Resistance Mode op release 12 speelbare missies kent. In het komende jaar worden er 20 nieuwe missies als gratis DLC toegevoegd, maar spijtig genoeg is dit niet de manier om excuses voor de matige campaign te bieden.

Conclusie

50

Homefront: The Revolution zit vol met onnodige problemen en bugs die de game niet verdiend. Het concept dat de Koreanen Amerika hebben bezet is erg interessant, maar had vele malen beter uitgewerkt moeten worden evenals de keuze voor een open wereld. Helaas bestaat Homefront: The Revolution uit een hoopje fantastische ideeën waarvan de basis bij elkaar is gegooid en nooit goed is uitgewerkt. Blijkbaar waren de vele promoties, marketing en cinematische trailers belangrijker dan een goed werkende game en dat is zonde. Hopelijk leert ook uitgever Deep Silver hiervan en zorgen ze ervoor dat het op dit moment van de aardbodem verdwenen Dead Island 2 niet hetzelfde proces als deze game ondergaat.

Pluspunten

+ Wapens zijn naar wens aan te passen en te upgraden
+ Molotovcocktails zijn heerlijk om mee te gooien en je lekker rebels te voelen
+ Resistance Mode kan leuk zijn om met anderen te spelen

Minpunten

– Laadtijden zijn niet zo revolutionair
– Nauwelijks meewerkende AI’s
– Gameplay vaak lastig…
– …En er zijn geen verschillende moeilijkheidsgraden
– Te veel glitches
– Problemen met save data bij respawnen
– Dag en nacht cyclus niet goed uitgewerkt
– Gebrek aan co-op in de campaign
– De volle retail prijs voor deze game geeft het gevoel dat je wordt afgezet