Het open-wereld/action-adventure genre wordt overspoeld met giganten als Grand theft Auto en Saints Row. Het is moeilijk om daar met een minder bekend spel tussen te komen, maar toch is dat wat Hangar 13 probeert met het nieuwste deel in de Mafia-franchise, Mafia III. Weet dit deel de franchise weer terug op de kaart te zetten, of zal het juist vervagen tussen alle andere grote titels?

Er zijn drie grote problemen waar open-wereld games tegenaan kunnen lopen. Zo kan de wereld onaantrekkelijk, of ronduit saai zijn. Dit kan onderhand komen doordat het spel te groot is. Hierdoor is er weinig oog voor detail en is er voor de speler buiten de missies om weinig te doen. Ten tweede kan door de grote van het spel vele glitches ontstaan. Deze kunnen oplopen van grafische glitches tot gamebrekende glitches waarbij de speler geen progressie meer kan maken zonder het spel te herstarten. Tot slot is de verleiding voor de ontwikkelaar groot om de grote wereld vol te proppen met zijmissies. Dit is geen enkel probleem, mits er enige variatie binnen de missies zitten en ze niet aan de speler worden opgedrongen. Helaas weet Mafia III niet te ontkomen aan deze problemen.

Achtergrond
Het spel speelt zich af in New Bordeaux in het jaar 1968. Er is nog duidelijk sprake van een afkeer tegenover zwarte mensen. Het is in deze wereld dat je als speler de rol aanneemt van Lincoln Clay, een zwarte wees die is opgenomen door zwarte gangsters. Hij keert na zijn dienst tijdens de Vietnamoorlog terug naar deze gangsters en wordt hartelijk ontvangen. Het duurt echter niet lang, of Lincoln moet zijn handen weer vuil maken. Via een documentaire achtige stijl waarin verschillende personages worden geïnterviewd, komen we aan het begin van de game meer te weten over Lincoln. Dit is voornamelijk in de richting van wat nog moet gebeuren in het verhaal. Het is een fantastisch interessante introductie van het hoofdpersonage, waar ik graag meer van had gezien. Alleen komt deze stijl van vertellen later in erg geringe mate terug en vaak niet meer dan een paar secondes.

Een grotere wereld
Je wordt als speler direct in het diepe gegooid. Je belandt middenin een missie waarbij je op weg bent een bank te overvallen. Meerdere malen spring je voor- en achteruit in de tijd om alle details te weten te komen. Het begin zit vol met actie en confrontaties tussen de personages. De missies zijn verspreid over verschillende locaties. Zoals vele andere open-wereld games is Mafia III namelijk erg groot. Volgens de ontwikkelaar is de wereld groter dan de vorige twee delen bij elkaar. Dit heeft ook zijn nadelen. Zo kreeg ik al snel te maken met een paar glitches waaronder één die verdere progressie binnen het spel al direct verhinderde zonder een herstart. Een politieagent kwam vast te zitten die ik tijdens de bankoverval moest vermoorden. Ook lijken de politieagenten binnen de rest van de speelomgeving niet naar behoren te functioneren. Alhoewel ik binnen het optiemenu het autorijden op simulatie had gezet, bleken de agenten over het algemeen niet raar op te kijken van de capriolen die je uithaalt in het verkeer. Er zijn niet eens consequenties als je een leegstaande politiewagen voor het bureau aan prak rijdt. In het tweede deel werden de verkeersregels veel strenger gehanteerd. Daar kon je al achterna worden gezeten wanneer je te hard reed, of niet stopte voor een rood verkeerslicht. Niet al het gedrag van de politie kan in het derde deel aan glitches worden verwijt, maar er is wel zeker iets drastisch mis.

Zijmissies
Wanneer je als speler na een uur of twee eindelijk klaar bent met de eerste paar missies wordt je in het diepe gegooid en kom je achter de ware aard van de missie-constructie. In Mafia III is het jouw doel om de gigantische maffiabaas Marcano onderuit te halen. Aan jou de taak om al zijn onderbazen en de zaken die zij bezitten ten gronde te richten. Dit doe je met behulp van een aantal leiders die allemaal Marcano uit de weg willen hebben. Helaas bestaat het merendeel uit zijmissies waarbij je kleine zaken afhandelt. Deze missies bestaan voornamelijk uit de volgende twee opties: Je moet een handlanger vermoorden, of je moet iets van waarde stelen. Daarnaast verschillen de zijmissies nauwelijks van elkaar. Als gevolg hiervan voelt het spel erg repetitief aan.

“Niet al het gedrag van de politie kan in het derde deel aan glitches worden verwijt, maar er is wel zeker iets drastisch mis!”

Zoals eerder aangegeven is de toevoeging van zijmissies geen enkel probleem, maar in Mafia III zit er te weinig afwisseling in en daarbij komt kijken dat ze een noodzakelijk onderdeel van het verhaal zijn. Het is saai, wat vreselijk is om te zeggen, omdat de rest van het verhaal erg goed is. Veel te vaak moet je een doelwit uitschakelen waarna je het gebouw waarin diegene bivakkeerde, kan overnemen als basis voor één van de maffia leiders waarmee je samenwerkt. In het spel zijn deze gebieden aangeduid als rackets. In ruil hiervoor krijg je bepaalde extra vaardigheden of wordt een upgrade ontgrendeld die je kunt kopen bij je wapenhandelaar. Buiten deze wapenhandelaar om lijkt je geld waardeloos, aangezien je het nergens anders kunt uitbesteden. Ook de auto’s binnen de game zijn gratis, of zitten vergrendeld totdat je progressie maakt binnen het verhaal. Het is zonde dat je niet je geld kunt gebruiken om je wapens of voortuigen aan te passen. Een ander kleurtje om tegenaan te kijken zou een aangename toevoeging kunnen zijn.

Assassin’s Creed
Tot slot wilde ik graag nog even de vergelijking met de Assassin’s Creed games aankaarten. Het spel draait hevig rond het principe dat de speler onderbazen moet uitschakelen om de grote man die alle touwtjes in handen heeft, van zijn troon te stoten. Een vergelijkbaar principe dat ook binnen de Assassin’s Creed-franchise wordt gehanteerd. Dit is niet de enige overeenkomst. Sluipen en je doelwit in alle stilte te bereiken is bijvoorbeeld een groot deel van het spel. Net als bij het spel dat rond onze favoriete sluipmoordenaar draait is de harde confrontatie ook een mogelijkheid, maar vaak niet de beste optie. Het sluipen werkt erg fijn. Hoewel de gangsters niet altijd erg realistisch reageren, is het wel vermakelijk. Tot slot zit Mafia III vol met alle repetitieve onderdelen waar de eerste Assassin’s Creed game ook mee te maken had. Alhoewel dit al het derde deel binnen de Mafia-reeks is, hoop ik dat ze bij een eventueel volgend deel leren van hun fouten en meer streven naar kwaliteit boven kwantiteit. Het is uiteindelijk de hoeveelheid van repetitieve content waar dit deel erg onder lijdt.

Conclusie

55

Mafia III heeft een aantal interessante concepten. Gebieden overnemen en verdelen onder de andere leiders waarmee je samenwerkt klinkt in eerste instantie goed, en zo voelt het ook. Het is pas na meerdere keren dezelfde repetitieve zijmissies gedaan te hebben, dat je als speler je begint te ergeren aan de content binnen het spel. Dit terwijl het verhaal erg sterk is uitgewerkt. De documentaire achtige stijl werkt verbluffend en het is spijtig dat de ontwikkelaar de kwaliteit van de eerste paar uren van het spel, aan de kant heeft voor kwantiteit waar vervolgens de rest van het spel mee te maken krijgt. Daarnaast is het spijtig om te zien hoe ze functies uit het voorgaande deel aan de kant hebben geschoven. De politie reageert veel minder streng op overtredingen binnen het verkeer en lijkt soms simpelweg helemaal niet te functioneren. Het is geen overdreven slechte game, maar helaas weet het ook geen stand te houden tussen grootmachten als Grand Theft Auto.

Pluspunten

+ Geweldige introductie
+ Documentaire achtige stijl
+ De ‘echte’ verhaalmissies zijn fantastisch
+ Sluipen is heerlijk

Minpunten

– Sterk repetitieve zijmissies die onderdeel zijn van het verhaal
– Geld is vrijwel waardeloos
– Politie werkt niet naar behoren
– Functies uit het vorige deel achterwege gelaten