De King of Fighters (KoF) franchise is in ons werelddeel altijd al een ondergesneeuwd kindje geweest. Vroeger kon de franchise goed opboksen tegen zijn grote rivaal Street Fighter en stond het ook zijn mannetje tegenover Tekken en andere grote titels. De games waren soms zelfs hier nog in de arcades te vinden. Tegenwoordig is dat anders. Het succes van de SNK-franchise begon helaas steeds verder weg te zakken en jammer genoeg kon het niet echt meer bij blijven.
Na de Street Fighter 4 revolutie lagen er ook kansen voor de KoF-serie om terug de spotlight in te komen. Helaas heeft SNK dit niet heel spectaculair uitgepakt. KoF 12 was hooguit middelmatig en had eigenlijk maar weinig inhoud. Deel 13 deed het een stuk beter en zorgde ervoor dat de schamele KoF-community weer een beetje kon groeien, maar deed het nog steeds niet zo goed als andere games van zijn soort. Nu is het aan KoF 14 om door te zetten!
Koning van verandering
Een verschil dat in KoF 14 direct opvalt ten opzichte van zijn voorganger is de stap naar 3D. Dit is niet nieuw voor de franchise. In het verleden zijn er ook al KoF-games geweest die 3D waren. Om de één of andere reden is SNK hier later op terug gekomen en zijn ze weer terug gegaan naar sprites. Persoonlijk vind ik KoF er beter uit zien in 3D. Op deze manier komt de persoonlijkheid van alle vreemde personages veel beter naar voren.
En vreemd zijn ze zeker. In totaal zijn er 50 speelbare personages aanwezig. Je merkt aan veel van die personages wel een beetje dat ze sterk doen denken aan personages van andere franchises. Van Street Fighter alleen al zijn er talloze parallellen te vinden. Dat is niet heel vreemd omdat SNK en Capcom vroeger enorm gewaagd aan elkaar waren. Het zorgt er jammer genoeg wel voor dat er niet veel originaliteit te vinden valt bij de personages uit KoF.
Zoals gebruikelijk in de serie zijn er verschillende teams die allemaal drie personages hebben. Je kunt zowel in team als solo-verband spelen. In teams speel je als drie personages die je van elk team kunt combineren. In solo kies je vanzelfsprekend maar één personage.
Story of my life
Het spel kent ook een story-mode. Je kunt hierin in een team van drie een reeks aan gevechten doorlopen die sterk aan een arcade-mode doen denken. Tussendoor krijg je cinematische filmpjes die het verhaal over proberen te brengen. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik geen idee heb wat er allemaal gebeurd is in de KoF verhaallijn. De game probeert wel een verhaal neer te zetten, maar het komt allemaal maar schamel over en is eigenlijk al ontzettend vaak gedaan. Uiteindelijk draait het gewoon om knokken.
Om het hele verhaal te volgen moet je met elk team het spel doorspelen. Je kunt zelf combinaties maken, maar dat is maar één uitkomst. Om alles te zien moet je ook teams samenstellen met personages die bij elkaar horen en de story doorlopen. Dat is een aardige klus die ook wat moeilijker wordt als er personages tussen zitten waar je gewoon niet goed mee bent. Misschien is het met sommige teams wat bikkelen, maar niet onmogelijk.
“Dit spel speelt als een tiet en biedt wat puur plezier betreft dezelfde ervaring als een vergelijkbare fighter zou doen!”
In de mode
Naast story-mode zijn er nog meer speelmodi te vinden in KoF 14. Helaas is het niets meer dan wat de standaard is voor hedendaagse fighting games. Je kunt in versus tegen de CPU of andere spelers knokken, trainen, online, combo-missies of time trials doen. Wel is er een galerij waarin je filmpjes, artwork en sounds kunt vrijspelen, maar in hoeverre dit spelers echt motiveert is nog maar de vraag. Al met al speelt SNK het safe met de speelmodi beschikbaar in dit spel. Dat is jammer om te zien omdat deze franchise zeker kan profiteren van wat meer creativiteit. Nieuwe modi zijn een enorm goede manier om KoF weer op de kaart te zetten.
Vol tilt
Waar het natuurlijk echt om draait zijn de mechanics. Die zijn goed in orde. Dit spel speelt als een tiet en biedt wat puur plezier betreft dezelfde ervaring als een vergelijkbare fighter zou doen. Hier en daar kun je leen-mechanics vinden zoals de auto-combo die ook in een fighter als Blazblue zitten. Dat is niet erg omdat mensen die niet goed zijn in dit soort spellen tenminste ook mee kunnen spelen. Verder zijn de standaard meters aanwezig die gevuld moeten worden om speciale aanvallen te kunnen doen.
Het invoeren van speciale aanvallen kan bij sommige personages intimiderend zijn als je met een controller speelt. Het lijkt alsof de invoer voor sommige aanvallen echt ontworpen zijn om met een arcade-stick te doen. Misschien is het niet onmogelijk met een controller, maar niet echt efficiënt.
Conclusie
75
KoF 14 is zeker een goede stap om de franchise weer op de kaart te zetten. Helaas is originaliteit of creativiteit ver te zoeken omdat er eigenlijk weinig nieuws valt te vinden. Dat wil niet zeggen dat het spel niet leuk is. Als je een fighting game-junky bent is KoF 14 zeker een koopje waard. Het doet alles dat je van een fighting game wilt zien. Nu maar hopen dat SNK bij een volgend deel meer risico durft te nemen.
Pluspunten
+ Spetterende graphics
+ Vloeiende gameplay
+ Veel personages
Minpunten
– Niet origineel
– Volprijs aan de dure kant voor wat het te bieden heeft
Reacties