Al geruime tijd is Assassin’s Creed het paradepaardje van Ubisoft. Ondanks dat die franchise ijzersterk is, wordt het onderhand tijd dat het bedrijf ook andere titels in een zwaardgevecht gooit. Gelukkig is daar For Honor, wat de rollen helemaal weet om te gooien tussen de twee titels. Het is namelijk niet de singleplayer, maar de multiplayer die hier het belangrijkste component binnen het spel vormt.

Al bij het opstarten van de game kom ik hier achter. Zo is bij het spelen van For Honor altijd een internetverbinding vereist, zelfs voor de singleplayer. Het voordeel is dat je deze verhaalmodus niet alleen hoeft te doorlopen. Het spel biedt de mogelijkheid om het strijdveld met zijn tweeën te trotseren. Alleen is er altijd een gevoel van gemis aangezien het al snel duidelijk wordt dat het competitieve online gedeelte de focus van de game is. Het gevolg is dat het verhaal weinig interesse weet te wekken.

Genoeg missies
De verhaalmodus doet er wel alles aan om je klaar te stomen voor het gevecht online. Het verhaal kent drie chapters die zich focussen op de drie verschillende facties: Ridders, Vikings, en Samoerai’s. Per hoofdstuk zijn er een half dozijn missies beschikbaar waar je daarnaast ook nog eens met de verscheidene strijders binnen die groepen aan de slag gaat. De missies bieden regelmatig variatie binnen de levels met zich mee, maar deze verschillen zijn te klein en het gevoel dat dit herhaald wordt heerst hier sterk. Vrijwel voortdurend ben je bezig met het neerhakken van makkelijke vijanden die niet meer dan een drietal klappen vereisen.

Soepel vechtsysteem
Zoals gezegd laat de verhaalmodus jou kennismaken met de gameplay wat erg belangrijk is, gezien er vrijwel geen games bestaan met een soortgelijke besturing. Naast het vrije lopen kun je namelijk ook één-op-één gevechten starten met de sterkere vijanden binnen het spel. Hierdoor neem je een bepaalde stance in, en bereid je jezelf voor op de slag die je tegenstander mogelijk gaat maken. Evengoed moet jij proberen om de vijand uit een andere hoek aan te vallen zodat deze jouw klap niet kan afweren. Ook is het mogelijk om een aanval te ontwijken of om een welgetimede tegenaanval te lanceren. Het is een systeem dat uiterst soepel werkt. Het volgt het principe van ‘makkelijk te leren, moeilijk te beheersen’ en voor het eerst kreeg ik het gevoel daadwerkelijk aan een zwaardgevecht deel te nemen. Het was geweldig!

Gevechtsmiddelen
Er zijn diverse tegenstanders waar je het in For Honor tegen opneemt. De kleine voetsoldaten zijn met één slag neer te halen en vormen vrijwel geen gevaar voor je personage. De volgende klasse vormt een iets groter gevaar. Deze kunnen je stoten afweren, maar zijn over het algemeen met twee à drie slagen neer te halen. De sterke vijanden kunnen je klappen goed afweren, weten tegenaanvallen te lanceren en hebben veel meer leven. In de multiplayer wordt deze rol aangenomen door de speler. In de singleplayer bestaat er ook nog de variatie aan een eindbaas (één per hoofdstuk).

“Voor het eerst kreeg ik gevoel daadwerkelijk aan een zwaardgevecht deel te nemen. Het was geweldig!”

Dit alles gaat gepaard met andere functies binnen het spel, waaronder de verscheidene Feats. Dit zijn verschillende abilities die je naarmate het spel vordert, kunt ontgrendelen voor je personages. Denk bijvoorbeeld aan geneesdrankjes, of zelfs flash grenades. Desalniettemin zijn deze vaardigheden niet voor elk personage hetzelfde en kunnen sterk verschillen, wat de diepgang in het spel groter maakt. Een kanttekening die hierbij moet worden gemaakt is dat Feats uit de singleplayer niet over te zetten zijn naar de multiplayer. Waar ze in het verhaal te gebruiken zijn na een bepaalde tijd gewacht te hebben, kun je ze online pas gebruiken nadat je genoeg Renown-punten in de match hebt behaald. Deze punten ontvang je nadat je vijanden hebt vermoord of gebieden hebt overgenomen.

Karig
Meer diepgang zit in de mogelijkheid om je personage aan te passen. De uiteenlopende wapens zorgen voor kleine verbeteringen aan je personage (sterkere aanvallen, beter kunnen verdedigen, etc.) en zorgen soms ook voor cosmetische aanpassingen. Door de grootse inhoud van de gameplay, en de vele verschillende klassen die For Honor kent, heeft het spel wat weg van een MOBA (Massive Online Battle Arena). Het is dan ook fantastisch om samen met anderen online te spelen. Maar dit is jammer genoeg niet voor lang. Het grootste minpunt is nog steeds het gebrek aan afwisseling. Er zijn slechts twaalf speelbare strijders en de hoeveelheid speelbare modi zijn op de vingers van één hand te tellen.

De modi
De grootste modus is Dominion. Hierin nemen twee teams met elk vier spelers het tegen elkaar op en ligt de focus vooral op het overnemen van de doelen. Dit levert punten op, en het totale aantal hiervan aan het einde van de match bepaald welk team de winnaar is. In Skirmish en Elimination vechten wederom twee teams van vier het onder elkaar uit. In Skirmish kun je respawnen en behaal je punten per gemaakte kill. Het team dat als eerste duizend punten weet te halen wint de match. In Elimination kunt je niet terugkeren nadat je dood bent, en is het juist de bedoeling om de tegenstander uit te moorden. In Elimination zijn er ook nog variaties met minder spelers, maar hier blijft het ook bij. Tot zover alle game-modi die zich in het spel bevinden.

Dominion moet het meest indrukwekkende voorstellen wat For Honor te bieden heeft. Helaas bezwijkt het spel onder het gevoel van gemis dat zich na een lange tijd spelen ontwikkelt. Geruime tijd had ik gehoopt dat de game nog een spelmodus te bieden zou hebben waarin het mogelijk zou zijn om het met meer spelers tegen elkaar op te nemen. Misschien met teams van tien man?

Inmiddels heb ik door dat deze droom geen werkelijkheid kan worden. Het spel maakt namelijk gebruik van een peer-to-peer netwerk. In P2P fungeert één speler als host in plaats van een server. Als één medespeler een slechte internetverbinding heeft, kan dit gevolgen hebben voor alle andere spelers. De online multiplayer kampt dan ook met veel foutmeldingen. Het is verbijsterend dat Ubisoft het grootste onderdeel van hun game, namelijk het online gedeelte (iets waarmee je altijd verbonden dient te zijn, zelfs als je het spel in je eentje wilt spelen) weet te verpesten.

Conclusie

65

For Honor kent zowel grootse diepgang, als een zwaar gevoel van gemis. Alhoewel de gameplay simpelweg fantastisch is en het spel ontzettend veel opties te bieden heeft, zal het op den duur moeite krijgen om de speler geboeid te houden. Voor een titel dat zo erg de nadruk op de multiplayer ligt, biedt het te weinig content en zijn er grootse problemen met het peer-to-peer netwerk. Desalniettemin heeft het spel een goede overtuigingskracht waardoor zelfs vrienden die bij mij het spel gespeeld hebben, deze titel achteraf hebben aangeschaft. Zo sterk is de gameplay! Ik hoop alleen dat zij zich langer met de geringe content kunnen vermaken dan dat ik heb kunnen doen.

Pluspunten

+ Zwaardgevechten zijn geweldig!
+ Grootse diepgang in gameplay
+ Verhaalmodus in co-op speelbaar…

Minpunten

– ….Maar heeft een oninteressant verhaal
– Herhaling heerst sterk
– Weinig hoeveelheid in content
– Peer-to-peer netwerk zorgt voor (grote) problemen in multiplayer