Review: Atlas Fallen – Spelen in een grote zandbak

Het heeft even geduurd tot deze review online kwam. Atlas Fallen verscheen op 10 augustus. En dat was precies tijdens de vakantieperiode en vlak voor gamescom. Nu eindelijk alle gamescom previews online staan en de video’s worden gerenderd heb ik eindelijk tijd weten te maken om Atlas Fallen uit te spelen. En damn, wat kan deze game soms moeilijk zijn!

Geen boeiend verhaal

In Atlas Fallen speel je als een unnamed character. Je zit gevangen in een kamp en op een dag vind je een gauntlet. In de gauntlet zit een god genaamd Nyaal die jou tijdens je avontuur helpt. Hij is de god van vrijheid, maar zit zelf gevangen. Verder is er nog iets met de koningin van het koninkrijk die een god genaamd Thelos dient. Uiteraard wil ik het verhaal niet spoilen, dus daar ga ik het verder niet meer over hebben. Persoonlijk vond ik het verhaal niet heel boeiend. Het is een standaard fantasy-verhaal voor een gemiddelde actie-RPG. Tijdens dialogen kun je uit meerdere antwoorden kiezen, maar dit voegt niets aan het verhaal toe. De personages zijn niet heel boeiend. En het verhaal is alleen leuk op momenten dat je met de personages Arif en Khendra of Bastengar bent. Atlas Fallen moet het dan ook met name hebben van de gameplay.

Kleine boss-fights

De gameplay draait voornamelijk om het rond glijden door de open wereld. Je glijdt heel snel van de ene zandheuvel naar de andere. Atlas Fallen bestaat uit een kleine open wereld waarin verschillende soorten zandmonsters opduiken. De zandmonsters genaamd Wraith zijn makkelijk te verslaan, maar deze gaan bijna altijd gepaard met een kleine boss-fight die flink wat klappen nodig heeft. Door klappen uit te delen aan vijanden genereer je Momentum. Daardoor kun je na een tijdje een sterke aanval met je gauntlet uitvoeren. Dit heet een Shatter attack en voer je uit door beide triggers tegelijk in te drukken. Via het menu kun je een aantal Essence Stones activeren. Zo’n steen zorgt ervoor dat je tijdens gevechten weer andere acties kunt uitvoeren. Deze activeer je door de LT + X-knop van de Xbox-controller in te drukken.

Geen grote wereld

Heel groot is de wereld niet, maar deze ziet er wel mooi uit. Atlas Fallen kent vier gebieden die allemaal een eigen map hebben. Zo begin je in de Caladrias en kom je later uit in de Wildlands. Verder heb je een mijn met een ondergrondse stad genaamd Bastengar. Dit is het mooiste gebied van de game en brengt een beetje de sfeer naar boven van een middeleeuwse RPG-game. Tegen het einde van de game kom je in het gebied The Black Alms uit waar onder andere de eindbaas bevindt.

Je kunt naar alle gebieden fast-travelen door een Anvil te ontgrendelen. Dit zijn palen in de grond die blauw op lichten. Naast fast-travelen kun je op deze plekken healen, upgrades uitvoeren voor je gauntlet, armour, of Momentum Gauge, en de game saven. Als je je armour hebt geüpgraded kun je ook een perk upgraden. Er zijn in totaal 11 perks en 11 soorten armour. Armour krijg je door main quests te voltooien, maar sommige armour kun je bij een bepaalde vendor kopen. Momentum Gauge zijn je krachten en bestaat uit drie tiers. Al vrij snel in de game ontgrendel je alle drie de tiers. En in elke tier kun je drie of vier Essence Stones plaatsen.

Atlas Fallen review screenshots

1 van 3

- +

Vervelende bug

Helaas bevat Atlas Fallen wel een aantal bugs. De vervelendste is een bug waarin ik het laatste armour van de game moest vinden op een verborgen plek. Hier hoort een schatkist te spawnen die in mijn speelsessie niet verscheen. Vaak heb ik meegemaakt dat vijanden vast komen te zitten, waardoor ze makkelijk te verslaan zijn. Maar ook dat vijanden vastzitten, waardoor je ze juist niet kunt verslaan en weer vanaf het begin moet beginnen.

Verder glitcht de game als je tegen een berg aanloopt. Dit komt omdat de open wereld uit veel onzichtbare muren bestaat. Soms kan het onduidelijk zijn hoe je op een bepaalde plek moet komen. Je probeert dan een berg op te klimmen, maar dit blijkt dan niet mogelijk te zijn, waarna je tegen een onzichtbare muur aanloopt. Ook heb ik meegemaakt dat ik telkens op een andere plek werd gespawnt bij het doodgaan. Het is tijdrovend om dan telkens weer hetzelfde stuk te moeten lopen naar de vijand toe. Terwijl ik op een later moment wel bij deze vijand gespawnt werd.

Atlas Fallen review screenshots

1 van 2

- +

Weinig te beleven

Naast het verslaan van vijanden bevat de open wereld niet veel boeiende activiteiten. Er zijn 19 zijmissies en 21 Errand quests. Die laatste zijn quests waarin je dingen moet regelen of (uit)zoeken voor bepaalde NPC’s. Denk aan burgers helpen met saaie klusjes, zoals bloemen bij een graf neerleggen, of groente halen voor een NPC die gevangen zit. Alle soorten quests leveren je Essence Dust op en dat heb je nodig om bijvoorbeeld armour te upgraden. Na het voltooien van kleine boss-fights ontvang je Essence Core. Dit kun je weer gebruiken om Essence Stones te fuseren.

Verder kun je in de wereld Sealing Totems vinden. Dit zijn palen met een laserstraal die je moet activeren. Elke geactiveerde totem toont een lijn naar de volgende totem. Aan het eind vind je een kist met loot zoals bijvoorbeeld nieuwe Essence Stones. Aan het begin is dit leuk, maar na een tijdje valt dit in herhaling. Je bent vaak meer dan een minuut bezig om alle totems te activeren en dit is eerder frustrerend dan vermaak. Daarnaast zijn er Vantage Points. Deze palen bevinden die zich op heuvels of bergen en tonen verborgen locaties op de map waar je nieuwe loot kunt vinden. Verder heb je nog standbeelden van Thelos. Door deze te vernietigen ontvang je Essence Dust. Allemaal niet heel spannend en het is jammer om te zien dat Atlas Fallen weinig leuke content bevat.

Atlas Fallen review screenshots

1 van 2

- +

Flinke uitdaging

Atlas Fallen is aan het begin een vermakelijke game, maar begint na een aantal uren in herhaling te vallen. Pas halverwege het verhaal bezoek je nieuwe steden. De game is te vergelijken met een zandbak. Leuk om erin te spelen, maar niet voor lang. De enige interessante en meest uitdagende activiteiten in de open wereld naast het hoofdverhaal zijn de Elite Foes en Watchtowers. Elite Foes zijn vaak Guardians van een Watchtower. Dit zijn bosses die je in een grimmig gebied moet verslaan zodat dit gebied weer kleurrijk wordt. De Elite Foe Scrimmur was aan het begin van de game moeilijk te verslaan. Ik besloot verder te gaan en halverwege de game met krachtigere armour dit wezen te verslaan. Verder had ik na tientallen pogingen eindelijk de Elite Foe Dromur verslagen. Uiteindelijk heb ik alle Watchtowers weten te clearen in Atlas Fallen, maar damn wat was dat een uitdaging!

“De game is te vergelijken met een zandbak. Leuk om erin te spelen, maar niet voor lang.”

Niet alleen de Elite Foes, maar ook normale bosses kunnen erg uitdagend zijn. Ik heb Atlas Fallen op normal gespeeld, maar het voelde meer als very hard aan. Tegen het einde van de game frustreerde ik mij zo erg aan alle vijanden dat ik besloot online op te zoeken wat de beste Essence Stones zijn. Zelfs met de beste Essence Stones zijn bepaalde vijanden lastig te verslaan. Een ander voorbeeld is de Tailwhipper in de side quest “A new Home”. Deze was level 8 terwijl mijn Scout’s Gear armour een level cap van level 6 heeft. Daarom besloot ik over te gaan op de Preacher’s Guard armour die tot level 8 te upgraden is. Uiteindelijk kostte het alsnog veel moeite om de Tailwhipper te verslaan en besloot ik alle vijanden te vermijden. Samen met de saaie activiteiten in de open wereld zorgde dit ervoor dat de lol er na zo’n vijftien uur speeltijd wel af was. Terwijl ik er twintig uur over gedaan heb om de game uit te spelen.

Review gespeeld op: Xbox Series X

Bestel Atlas Fallen bij Bol.com