Toen Forspoken voor het eerst werd onthuld als Project Athia dacht iedereen dat dit de nieuwe Final Fantasy zou zijn. Niets is minder waar want in plaats van een epische fantasy-RPG is Forspoken meer een flashy actie-game met RPG-elementen. Forspoken is ontwikkeld door Luminous Productions, dezelfde studio als Final Fantasy XV en dit is te merken. Zowel op een goede als een slechte manier.
Alfre ‘Frey’ Holland (hup) is de naam van onze hoofdrolspeelster. Als baby is ze achtergelaten door haar moeder in New York. Opgegroeid in armoede en criminaliteit ziet Frey geen uitweg meer en staat ze op het punt een einde te maken aan haar leven. Net voordat ze ‘de trekker overhaalt’ vindt ze een armband die haar met een flits naar een andere wereld brengt. Athia, een plek waar ze meteen oog in oog komt met ‘een freaking dragon’. Deze draak en het andere gespuis is niet het enige gevaar wat op de loer ligt want er dwaalt een gevaarlijke stof door de lucht. Deze stof, genaamd Break, corrumpeert alles in de omgeving. Mensen veranderen in zombies, dieren veranderen in monsters en de omgeving blijft ook niet ongedeerd. Gelukkig is Frey niet reddeloos want dezelfde armband die haar naar Athia bracht voorziet haar ook van magische krachten. Deze magie kan ze gebruiken als wapen maar ook als gereedschap om haar fysieke krachten te boosten. Helaas voor ons blijft het daar niet bij want naast deze magische krachten kan de armband ook praten. En praten dat doet hij zeker… Gelukkig is er een optie om de dialogen tussen Frey en Cuff (de armband) te beperken tot dialoog wat belangrijk is voor het verhaal. Zeker een aanrader want soms praten ze je de oren van je hoofd.
Op zoek naar een plek in de wereld
Nu we het toch over praten hebben, er was een hoop te doen rondom hoe de dialogen zijn geschreven. Online las je links en rechts de mening dat de schrijvers een verschrikkelijk cringey script voor Forspoken hadden geschreven, en met name Frey’s dialogen. Wat vele mensen vergeten is dat Frey een typische zoomer (generatie Z) is uit het hedendaagse New York. Dat betekent dat haar vocabulaire bestaat uit vele fucks, shits en zelfs shmancy. Je kan niet verwachten dat een 21-jarige meid uit deze tijd ineens als een middeleeuwse jonkvrouw gaat praten wanneer zij naar dat tijdperk gestuurd wordt. Je moet jezelf afvragen hoe jij zou zijn als het jou zou overkomen, zodra je dat doet is de ”cringe” een stuk makkelijker te tolereren. Het helpt ook dat Frey als een karakter redelijk herkenbaar aanvoelt. Ze is net als velen eenzaam en op zoek naar haar plek in de wereld, iets wat behoorlijk resoneert met een groot aantal gamers. Ik denk dat de gemiddelde gamer meer met Frey kan relaten dan hij/zij op het eerste gezicht denkt. Zeker de moeite waard om je hiervoor open te stellen.
“Ik denk dat de gemiddelde gamer meer met Frey kan relaten dan hij/zij op het eerste gezicht denkt.“
Van alles te doen
Een punt waarop Luminous Productions vooruitgang heeft geboekt is de open wereld. Net als Final Fantasy XV kan je in Forspoken een gigantische wereld verkennen. Waar de wereld van Final Fantasy XV behoorlijk leeg was is in Athia van alles te doen. Zo kan je Fountains vinden die je nieuwe magische krachten geven, zijn er monumenten die je extra boosts geven (denk aan het versterken van healing effecten) en ook mini dungeons die je nieuwe armor geven na het verslaan van een boss.
Dit is natuurlijk het welbekende open wereld principe wat al vele games gedaan hebben, en is naar mijn mening ook behoorlijk overdone, maar je kan tenminste niet zeggen dat er niks te doen is in Athia. Naast bovengenoemde activiteiten lopen er ook gigantische monsters los in de wereld die je kan verslaan voor experience points en zijn er een aantal pittoreske locaties waar je met je smartphone een foto van kan maken. Dit gepaard met de vele sidequests zorgt ervoor dat je naast de verhaallijn nog een lange tijd in Athia kan spenderen!
Traag tempo
Waar Luminous Productions helaas geen vooruitgang op geboekt heeft is het tempo waarop zij het verhaal vertellen. Dit was in Final Fantasy XV niet al te best en dat is helaas wederom ook zo. Het begin komt behoorlijk langzaam op gang, gevuld met vooral filler content, en dan worden de laatste hoofdstukken volgepompt met verhaal. Ook wordt veel van het verhaal vertelt op een irritante manier waar je gedwongen wordt om te interacten met een object om een klein beetje informatie te krijgen wat het verhaal vooruitduwt. Twee momenten zijn mij bijgebleven die behoorlijk frustrerend zijn. Zo moet je een vijandig kasteel bestormen en midden in deze bestorming moet je acht schilderijen bekijken om een beetje achtergrondinformatie te krijgen. Het andere moment is iets verder in de game waar het verhaal vaart begint te maken en je zelf ook het einde van het verhaal wil zien. Hier wordt je gedwongen om wel een kwartier lang van plek naar plek te lopen, op driehoekje te drukken voor wat achtergrondinformatie en dan weer door naar de volgende plek. Rinse and repeat. Dit is zwaar irritant omdat het merendeel van de informatie al bekend is en je compleet uit de vaart van de game gehaald wordt. Het is zonde want Luminous Productions is zeker in staat om een oké verhaal (al zij het gevuld met clichés), leuke karakters en interessante concepten te bedenken, maar komt het niet goed uit de verf vanwege pacingproblemen.
Camera issues
Een ander aspect dat niet goed uit de verf komt is het camerasysteem. In essentie is Forspoken voor een groot gedeelte van de game een third-person shooter. Halverwege de game krijg je wel toegang tot melee spreuken, maar het merendeel van je arsenaal bestaat uit afstand spreuken. Forspoken heeft ook een targetsysteem maar deze botst best vaak met de camera. De camera volgt de target niet snel genoeg waardoor vele van je spreuken volledig de mist in gaan. Tevens willen de vijanden ook wel eens uit je beeld verdwijnen en reageert de camera hier niet goed op. Je merkt het vooral met de grotere vijanden en dan met name als je de melee spreuken gebruikt. De vijanden zijn over het algemeen makkelijk te verslaan maar het wordt je een stuk moeilijker gemaakt door de camera.
De actie daarentegen is wel echt heel clean. Frey kan zo ongelofelijk flashy haar vijanden verslaan, aanvallen worden ontweken op een Dragonball Z-achtige wijze. Als de camera meewerkt voelt het echt zeer lekker om grote groepen vijanden te clearen. Met name een aantal spreuken die je laat in de game krijgt zijn echt een genot voor het oog om te zien en kunnen vijanden behoorlijk spectaculair vernietigen.
Review gespeeld op: PS5
Conclusie
Forspoken
Forspoken is helaas niet de kraker waarop ik gehoopt had, maar is nog steeds een hele vermakelijke game. Athia is een gigantische wereld die ook super dope is om te verkennen met je magische krachten en er is genoeg te doen. De activiteiten komen wel neer op principes die we in tal van andere games gezien hebben, dus echt iets vernieuwends ga je niet krijgen in dit opzicht. Qua protagonist juist wel, want het komt niet vaak voor dat we een hoofdrolspeler hebben die een beetje van onze tijd is dus wat dat betreft is Frey Holland wel een hoogtepunt. Het verhaal lijdt helaas onder slechte pacing, maar de charmes van Frey zorgen er toch voor dat je het verhaal tot een goed einde wilt brengen.
VOORDELEN
- Zoomer representatie in de vorm van Frey Holland
- De magische krachten en met name het freerunnen
NADELEN
- Tempo van het verhaal
- De camera en het lock-on systeem kunnen je vijand zijn
Reacties