Er zit een fijne lijn tussen religie en cult. De nieuwe indie-horrorgame Shame Legacy richt zich meer op de cult zijde. Hoofdrolspeler William dient zich een weg te banen uit een negentiende eeuws dorp gevuld met cult-leden die op de een of andere reden achter hem aanzitten. Alsof dat niet erg genoeg is heeft William ook last van black-outs en kan zich weinig herinneren over hoe hij hier is terechtgekomen. Helaas is dit verre van het ergste wat de speler te wachten staat…
Zoals hierboven genoemd is het de taak van William om te ontsnappen uit dit dorpje gevuld met gestoorde cult-leden. Zodra William wakker wordt in een bos met herinneringen aan zijn dochter ontmoet hij een priester en deze gaat aardig tekeer tegen William. Zijn reactie? Weer flauwvallen. Dit is tekenend voor het personage waar we mee spelen want er zit geen combat in de game. In plaats van de cult-leden aan te vallen moet je langs ze sneaken. Zodra deze vijanden je zien gaan ze je achtervolgen. En als je gepakt wordt ben je meteen dood. We hebben het al vaker gezien in andere games zoals bijvoorbeeld Outlast. Wat deze game anders maakt is dat je op ongeveer een kwart van de game een speciale cane krijgt. En over deze speciale wandelstok heb ik heel veel te zeggen.
Zo’n wandelstok hoef ik later niet
Met deze speciale cane dien je puzzels op te lossen, maar je kan deze ook als wapen gebruiken om te kunnen ontsnappen zodra een van de cult-leden je te grazen neemt. Let op: zodra je deze stok gebruikt hebt om te ontsnappen sta je strak van de adrenaline en heb je eerst een speciaal drankje nodig om te kalmeren voordat je weer de cane kan gebruiken. Persoonlijk vond ik dit een slimme manier van de ontwikkelaar om de kracht van de cane te balanceren. Helaas wordt deze balance compleet verpest door het feit dat het pure rng is of William de cane wil gebruiken of niet. Ik ben er niet aan uit of dit een glitch is of een gameplay mechanic, maar het is echt FRUS-TRE-REND. Ik neig zelf naar glitch want het is voorgekomen dat ik twee kalmeringsmiddelen gepakt heb en nog steeds meteen game over ga. Dan twee pogingen later kan ik diezelfde vijand wel met de cane slaan en ontsnappen. Dit maakt het zo moeilijk om je volgende stappen te anticiperen en een plan van aanpak te maken hoe je de vijanden sectie doet clearen.
Ik heb meerdere keren een sectie geklaard door een gebied te brute-forcen en gewoon als Usain Bolt langs vijanden te sprinten tot ik het auto save tekentje bovenin zag en zo het save-systeem te abusen. Als de game niet eerlijk richting mij is ben ik ook niet eerlijk richting de game. Er zijn wel meerdere glitches in de game maar dit zijn vooral audio en visuele glitches. Zo had ik een cutscene waarin een NPC een zin constant bleef herhalen en een cutscene waarin een vijand door de monoloog van een NPC heen deed praten; redelijk grappige momenten.
“Als de game niet eerlijk richting mij is ben ik ook niet eerlijk richting de game.“
Teleurstellende horror
Een punt waar we het nog niet over gehad hebben is de horror factor. Want is de game wel eng? Ik vind dit lastig om te zeggen aangezien ik een doorgewinterde horrorfan ben met een hele hoge grens. Als je het mij vraagt is de game verre van eng. Elke keer als je in een sectie met vijanden komt zie je een logo linksonder in je scherm staan wat je vertelt hoeveel geluid je maakt. Dit bereid je al voor op het feit dat er vijanden zijn en haalt die spanning compleet weg. Vijanden zijn redelijk luidruchtig en je ziet ze meestal goed staan dus echt schrikken zal je niet. Naast deze normale vijanden heb je soms secties waar je weg moet rennen van een soort demonische vuurzombie die er eerder goofy uit ziet dan eng. De grootste angst die ik had tijdens het spelen was de angst dat een vijand zou omdraaien en mij ziet.
Uitwerkingen zijn niet al te best
Ik kan niet al te hard zijn voor de ontwikkelaar aangezien het een tamelijk nieuwe studio is en ze natuurlijk nog moeten groeien. De fundering en de ideeën kloppen, alleen de uitwerkingen zijn niet al te best. Het verhaal gaat niet echt ergens heen en daagt de speler niet uit om verder te willen gaan. Het is een behoorlijk oppervlakkig vertelsel over William en zijn familiegeschiedenis en net als je denkt wat expositie te krijgen is de game alweer voorbij. Nou is het niet de verwachting dat een indie-horrorgame een episch verhaal heeft zoals een AAA-game, maar iets meer diepgang had gemogen.
Ook is het einde een behoorlijke anticlimax waar je dan eindelijk de kracht van de cane te zien krijgt. Helaas heb je hier als speler niets aan want het is alleen in een cutscene te zien. Achteraf heb ik geen gevoel van voldoening gehad met het uitspelen van de game en dat is heel erg zonde. Mocht je alle andere horror-games gespeeld hebben, dan kun je deze game checken, maar ik zou eerder andere games aanraden als je op zoek bent naar een game voor een griezelige weekend avond.
Review gespeeld op: PS5
Bestel Shame Legacy bij Bol.com
Conclusie
Shame Legacy
Shame Legacy is een redelijke horror poging van een nieuwe ontwikkelaar die helaas geen hit is. Als je niet veel horrorgames speelt kan deze game je misschien wat scares geven, maar een horrorfan wordt hier jammer genoeg niet meer warm van. Het is te vaak gedaan en op een betere manier ook. Ik verwacht dat als de problemen eruit gepatched zijn dat de game een stuk vermakelijker is, maar ten tijde van schrijven van de review is Shame Legacy meer frustrerend dan enerverend.
VOORDELEN
- De cane is een origineel idee
NADELEN
- Die helaas niet goed uit de verf komt (door glitches waarschijnlijk)
- De horror is ver te zoeken
- Het einde is een behoorlijke anticlimax
Reacties