Review: The Last Case of Benedict Fox – Een goede moderne Metroidvania

De titulaire Benedict Fox is een detective die voor een zware opdracht staat. Aangekomen in de villa van zijn ouders vindt hij het lijk van zijn vader. En zijn moeder is nergens te bekennen. Hoe had dit kunnen gebeuren? Nu verwacht je dat je als een stereotype detective gebruik gaat maken van vingerafdrukken etc. Maar niks is minder waar. Benedict Fox is namelijk gezegend (of vervloekt, ligt er maar aan hoe je ernaar kijkt) met een speciale kracht. Benedict deelt zijn lichaam met een demonische entiteit. Het is vrijwel identiek aan de franchise “The Darkness”. De demoon praat tegen je (op vrijwel dezelfde toon) en hij geeft je toegang tot een heel scala aan speciale krachten. Denk aan tentakels waarmee je vijanden kan aanvallen en hogere locaties kan bereiken tot de mogelijkheid om een speciale wereld te betreden genaamd de Limbo. In deze Limbo-wereld vind je allerlei clues die je kunnen helpen het mysterie achter de dood van je vader en de vermissing van je moeder op te lossen.

Lang leve accessibility-opties

Waar The Last Case of Benedict Fox in uitblinkt is de presentatie. De game is prachtig vormgegeven waar de ontwikkelaar heel goed gebruik heeft gemaakt van zowel de voor- als achtergrond. Het creëert echt een hele gave diepte en geeft de gamewereld bizar veel leven en sfeer. Helaas zorgt dit soms ook voor enige frustraties. Op verschillende plekken komt de voorgrond nadrukkelijk in beeld en het wil nog wel eens voorkomen dat een vijand zich hierachter verstopt. Dit kan nogal wat irritaties opwekken omdat het combat-systeem nou net de plek is waar Plot Twist de plank heeft misgeslagen. Je maakt eigenlijk het meest gebruik van een mes aanval en de range hierop is natuurlijk klein. Vijanden daarentegen hebben bijna allemaal wel een ranged aanval waardoor je genoodzaakt wordt om gebruik te maken van de dodge of parry mechanic. Helaas zijn deze naar mijn mening niet echt super goed geïntegreerd waardoor je alsnog vaak onnodige damage oploopt. Ik was geen fan. Gelukkig heeft de game een aantal accessibility-opties voor zowel de exploration als de combat. Ik moet bekennen dat ik gebruik heb gemaakt van de combat-optie die ervoor zorgt dat normale vijanden in een klap dood zijn. Dit verhoogde mijn plezier exponentieel. Voor mij is het belangrijkste aspect in een metroidvania de world-building en de exploration en daar slaagt The Last Case of Benedict Fox zeker in!

The Last Case of Benedict Fox review screenshots

1 van 2

- +

De speler wordt uitgedaagd

Zo krijg je al vrij vroeg in je onderzoek toegang tot de dubbel jump ability waardoor het verkennen van de meerdere Limbo-werelden movement wise al heel dope is. Helaas moet ik wel toegeven dat de upgrades die je door de game heen krijgt redelijk basic zijn. Dit past aan de ene kant wel bij de setting maar ik had toch iets meer out there items of abilities willen zien. Een doodzonde is dat sommige upgrades niet te krijgen zijn tenzij je een specifieke demoon-vaardigheid gekocht hebt. Nu is dat op zich niet een probleem ware het niet dat de currency (ink) om deze vaardigheden te kopen beperkt is. Ink krijg je namelijk alleen de eerste keer dat je een vijand vermoord. Deze vijanden worden hierna niet gemarkeerd dus je moet zelf onthouden welke vijanden je wel en niet vermoord hebt. Dit is echt tergend als je op zoek bent naar net dat kleine beetje ink maar niet weet hoe je verder moet komen in de wereld. Het is mij overkomen dat ik een kleine vliegende vijand over het hoofd had gezien en ik nou net deze ink nodig had om een vaardigheid te kopen die mijn progressie tegenhield. Zeer vervelend.

Laadscherm

De puzzels zelf variëren van vrij makkelijk tot licht intensief, het is geen La Mulana. Wel wordt je als speler uitgedaagd om jezelf te verdiepen in de spelwereld. Je kan veel informatie en lore halen uit het lezen van de items omschrijvingen en uiteraard ben ik hier een groot fan van. Een leuk detail is het laadscherm, hoe verder je in de game komt hoe meer informatie op het laadscherm komt. Elke gevonden clue wordt erin getoond en ook dit helpt goed mee aan de world-building van de game. Benedict’s laatste case is geen baanbrekend verhaal maar een leuk en boeiend avontuur met vele onverwachte wendingen en een tocht in het occulte.

“Benedict’s laatste case is geen baanbrekend verhaal maar een leuk en boeiend avontuur met vele onverwachte wendingen en een tocht in het occulte.”

Helaas is er (ten tijde van schrijven van deze review) op de PC-versie een irritante performance glitch. Elke keer als je naar een andere area gaat heb je even last van een kleine stotter. Dit is altijd nadat je de game opgestart hebt de eerste keer dat je een gebied betreedt. De tweede keer verloopt het gewoon vloeiend. Het is wel een punt van aandacht want ik merkte dat het mij uit de game haalde. De ontwikkelaar heeft aangegeven hieraan te werken en hopelijk wordt dit snel opgelost.

Review gespeeld op: PC