Vier jaar geleden rolden de credits van Final Fantasy VII Remake over mijn scherm. Ik zat met open mond en grote verbazing naar mijn tv-scherm te kijken. Het eerste deel van de remake eindigde de Midgar-sectie af met een ongelooflijke knaller en een behoorlijke plottwist. Jarenlang heb ik uitgekeken naar Final Fantasy VII Rebirth want ik moest en zou weten wat er nog meer veranderd ging worden aan het verhaal van de klassieke Final Fantasy VII. Ik denk dat iedereen zo’n beetje hetzelfde dacht.
Zoals gezegd gaat Final Fantasy VII Rebirth verder na de Midgar-sectie van Remake. Nadat AVALANCHE het hoofdgebouw van Shinra aangevallen had en daar oog in oog kwamen te staan met Sephiroth, is onze crew nu in de achtervolging van deze legendarische SOLDIER. Deze achtervolging brengt je als speler door de magische wereld van Final Fantasy VII heen. Waar Remake op een uiterst knappe manier het Midgar segment heeft uitgewerkt tot een volledige lineaire game gooit Final Fantasy VII Rebirth het roer om.
Vrijheid en vermaak
Nadat je de tutorial uitgespeeld hebt krijg je toegang tot grote stukken land gevuld met allerlei activiteiten. Je krijgt als speler de vrijheid om zelf te bepalen hoe je de game speelt. Als je per direct het verhaal wil volgen dan kan je van quest naar quest werken, maar de echte collector kan ook eerst de area clearen en allerlei bonussen krijgen waardoor Final Fantasy VII Rebirth een stuk makkelijker wordt. Het enige minpunt hieraan is dat je pas veel later in het verhaal kan terugreizen op het moment dat je te ver doorgaat in het verhaal en bij het volgende stuk land komt. Dit had ik graag anders gezien, omdat je op genoeg momenten in het verhaal kan terugreizen zonder dat het een conflict met het verhaal zou veroorzaken. De missies variëren van vijanden op een bepaalde wijze verslaan tot het vinden van speciale shrines. Er is genoeg variatie maar verwacht geen diepgang, gewoon simpel vermaak.
Foliotastisch
Waar de echte diepgang zit in Final Fantasy VII Rebirth is de combat en de storytelling. De combat is net als in Remake volledig action-based. In Final Fantasy VII Rebirth is deze combat iets meer uitgebreid. Zo kan je nu meer aerial combo’s doen en kunnen je party members gebruikmaken van synergy attacks. Deze aanvallen zijn uiterst stijlvol vormgegeven en kunnen een behoorlijk scala aan verschillende opties geven om je gevechten te winnen. Zo zijn er de basic aanvallen die damage doen, maar ook effecten zoals het upgraden van je ATB gauge naar drie balkjes in plaats van twee, of tijdelijke attack boosts geven aan je party. Dit vermenigvuldigt de manieren waarop je Final Fantasy VII Rebirth kan spelen en het is het zeker waard om ze allemaal uit te testen zodat je de beste setup vindt voor jouw speelstijl.
Deze synergy attacks kan je vrijspelen op het nieuwe Folio bord. Dit Folio bord is een grid waarop je nieuwe skills en stat ups kan ontgrendelen voor je personages door middel van experience points. Ik ben een voorstander van grids zoals deze omdat ze de speler veel vrijheid geven in hun keuze voor builds. Niet langer hoef je te grinden tot level <x> voor een specifieke stat up, nu kan je hem zelf kopen zodra je ervoor in aamerking komt. Een zeer goede toevoeging.
Een lastig verhaal
Grafisch is Final Fantasy VII Rebirth misschien wel de mooiste game die ik tot nu toe op de PS5 gespeeld heb. Je ziet elke porie in de gezichten, kleine details in elke outfit en vooral de ogen van de personages zijn prachtig vormgegeven. Dit in combinatie met een uitermate cast van stemacteurs zorgt ervoor dat de cutscenes je bij de strot grijpen en niet loslaten. Helaas is dit ook wel nodig want Final Fantasy VII Rebirth zit een beetje in een lastige situatie als het op het verhaal aankomt. Waar Remake natuurlijk het begin van het verhaal vertelt, is het aan Final Fantasy VII Rebirth om het middenstuk van het verhaal te vertellen. En dit is nou eenmaal niet het sterkste punt van Final Fantasy VII. Je merkt dat de game op veel momenten een beetje aanvoelt als een character expose in plaats van een verhaalgedreven game.
In de oorspronkelijke game valt het natuurlijk niet zo op omdat het een volledige game is, maar als je de game in stukken gaat snijden kan je helaas niet om dit feit heen. Niet dat dit an sich slecht is, maar het gaat helaas gepaard met heel veel filler content. De ene na de andere minigame vliegt je om de oren. Dit was op bepaalde momenten redelijk irritant aangezien de minigames je uit het verhaal halen en aanvoelen als nutteloze padding. Op een bepaald punt in de game waar een redelijk spannend en tragisch verhaal verteld wordt, krijg je tussendoor geforceerde minigames. Dit breekt natuurlijk de complete flow van de game en zet je als speler in een gefrustreerde hoek. Althans ik als liefhebber van een verhaal. Ik hoop dan ook dat in het volgende deel de minigames en dergelijke de main content minder gaan dwarsbomen.
Met Tifa op de segway
De ontwikkelaars hebben het uiterste gehaald uit de source material. Nogmaals, het gedeelte wat Final Fantasy VII Rebirth covered uit de oorspronkelijke game is by far het zwakste deel en toch hebben de ontwikkelaars ervoor gezorgd dat de verhaalsegmenten geweldig zijn vertolkt. Het voelde magisch om de wereld in een volledige 3D-setting te bewandelen en de vele plekken die we kennen uit het origineel in volle glorie te zien. Vooral het Costa del Sol-stuk is een lust voor het oog (letterlijk en figuurlijk). Als je mij verteld had dat ik ooit op een segway zou kunnen rijden als Tifa terwijl ze een bikini draagt, had ik je keihard uitgelachen.
“De ontwikkelaars hebben het uiterste gehaald uit de source material”
Met Tifa op de segway
Buiten dit soort kleine gebeurtenissen zijn er ook behoorlijk veel dingen in het verhaal veranderd, maar toch heb ik hier een beetje kritiek op. Niet per se dat er veranderingen gemaakt zijn, maar de veranderingen die gemaakt zijn. Op het einde van Remake verslaan Cloud en de crew namelijk de Whispers of Fate en breken hiermee de orde van het universum. De Whispers of Fate hielden de tijdlijn bij elkaar en zorgde ervoor dat iedereen zijn of haar voorbestemde pad liep. Uiteraard verwachte vele fans (inclusief ikzelf) dat dit zou betekent dat er massale veranderingen zouden komen in het vervolg. Dit is vooralsnog een beetje tegengevallen. We kunnen het helaas pas volledig oordelen als de remake compleet is, maar op een plotpunt na kan ik niet direct iets opnoemen wat de verwachtingen van vier jaar geleden zouden waarmaken.
Het is helaas een gegeven met episodische content, maar ik hoop dat we bij de conclusie van het verhaal toch iets meer gaan krijgen, of in elk geval een uitleg over waarom het niet een omgedraaide wereld geweest is. Eén ding is zeker, mijn hype voor het volgende deel is alleen maar groter geworden en ik hoop het volgende deel toch iets sneller te kunnen spelen dan 2028!
Review gespeeld op: PlayStation 5
Bestel Final Fantasy VII Rebirth bij Bol.com
Conclusie
Final Fantasy VII Rebirth
Final Fantasy VII Rebirth is een sterk vervolg op de Remake uit 2020. Qua gameplay is de game flink geëvolueerd en er is een goede progressie. De game is grafisch een lust voor het oog en dit zorgt ervoor dat je compleet opgezogen wordt in de dynamiek tussen de vele personages en facties. Helaas bevat de game flink wat filler content maar gezien de verhouding met de oorspronkelijke game is dit te begrijpen. Graag had ik gezien dat deze content minder in conflict kwam met het hoofdverhaal maar dat gezegd hebbende, dit doet niets af aan het feit dat Final Fantasy VII Rebirth een enorme kanshebber is voor game of the year en vooralsnog mijn favoriete game van het jaar is!
VOORDELEN
- Grafisch belachelijk goed
- Combat is uitgebreid
- Open Wereld is vermakelijk met veel side content
NADELEN
- Deze sidecontent komt vaak in conflict met de main story
- Het verhaal had de verwachtingen van vier jaar geleden niet waargemaakt
Reacties