Lost Records: Bloom & Rage Tape 1 “Bloom” is het eerste deel van de game Lost Records: Bloom & Rage, die in twee “tapes” wordt uitgebracht. De game vertelt het verhaal van de meiden Swann, Nora, Autumn en Kat. Een groep buitenbeentjes die als tieners in de zomer van 1995 met elkaar omgaan en een mysterie beleven. Na elkaar meer dan 27 jaar niet gezien te hebben, komt de groep weer bijeen om een mysterieus pakketje te openen, maar wat zit erin? Deze verhaalgedreven avonturengame is ontwikkeld door de Montréal-studio van Life is Strange ontwikkelaar Don’t Nod. Weet Don’t Nod ons opnieuw te verrassen met een interessant verhaal?
Lost Records: Bloom & Rage speelt zich af in het fictieve dorpje Velvet Cove, in de Amerikaanse staat Michigan. De groep komt na bijna drie decennia weer bijeen in een lokale bar. Naast een reünie is het een bijeenkomst die al lang gepland lijkt te zijn, vanwege een mysterie dat zich in de zomer van 1995 afspeelde.
Don’t Nod is erg goed in het teasen van dit mysterie door middel van de trailers en gameplay in de aanloop naar release. Gezien de game in twee delen wordt uitgebracht, moeten we wachten tot de release van tape 2 om achter het hele mysterie te komen. Dit is een spoilervrije review, dus wat we tot nu toe weten over het mysterie benoemen we uiteraard niet.
Veel opnames maken
In Lost Records: Bloom & Rage Tape 1 “Bloom” speel je als Swann. Het verhaal van Tape 1 is verdeeld in 25 korte chapters die bij elkaar zo’n 7 uur duren. Het speelt zich af in het hedendaagse tijdperk, maar het merendeel van de game speel je flashbackscènes die zich afspelen in de zomer van 1995. Swann was toen een verlegen meid die ervan hield om met haar VHS-camcorder te filmen.
Vanaf het begin moet je dan ook regelmatig shots opnemen van wat je allemaal tegenkomt. Je pakt de camcorder erbij met de rechterbumper en door deze in te drukken kun je maximaal acht seconden opnemen. Je moet alleen niet vergeten om op tijd de recording te stoppen. De camcorder is een leuk nieuw gameplayelement en doet denken aan de fotocamera van Max in Life is Strange: Double Exposure, evenals The Casting of Frank Stone, waarin je op een bepaald moment ook opnames maakt met een camera in het verleden.
Omdat het maken van opnames het hoofdelement is van de game, komt dit regelmatig voor. Maar omdat het zo eenvoudig is, voelt het op een gegeven moment repetitief en saai aan. Wel kun je memoirs en opnames terugbekijken en editen in het menu. Alleen stelt dit weinig voor en is dit optioneel. Het voegt verder (buiten wat achievements/trophies) niets toe aan het verhaal.
Personages en interacties
Omdat Swann een verlegen meid is, kan ze soms wat awkward overkomen. Als ze in gesprek is met de andere meiden of personages, kun je net als in de LiS-games kiezen uit meerdere vragen en antwoorden. Soms moet je even om je heenkijken om een nieuwe vraag of antwoord te ontgrendelen die je kunt selecteren. Doe je dit niet, dan kun je vaak maar uit één vraag of antwoord kiezen.
“Daardoor voelt de wereld jammer genoeg saai en leeg aan en is deze ook vrij klein”
De personages hebben allemaal hun eigen persoonlijkheid en zijn, zoals we van Don’t Nod gewend zijn, goed uitgewerkt. Zowel qua karakter als de voice-acting. Echter trek je bijna de gehele game op met de drie andere meiden, waardoor er weinig andere personages hun intrede doen. Je hebt contact met Kat’s zus Dylan, en Dylan’s vriend Corey. En in het heden spreek je met de barman en wat bargasten, maar daar blijft het bij. Lost Records: Bloom & Rage draait echt om de vriendengroep, maar daardoor voelt de wereld jammer genoeg saai en leeg aan en is deze ook vrij klein. Dit in tegenstelling tot de wereld van Life is Strange, waar je door veel meer en vaak grotere gebieden loopt en met veel meer personages spreekt. Wellicht dat tape 2 hier verandering in brengt, maar tape 1 stelt in dit opzicht teleur.
Vriendschappen verbeteren
Omdat Lost Records: Bloom & Rage zich richt op de vriendengroep, ben je voornamelijk bezig je vriendschap met de drie andere meiden te verbeteren. De dingen die je zegt en doet, bepalen hoe de andere meiden daarop reageren. Soms kun je kiezen uit diverse soorten antwoorden, waardoor je Swann’s karakter zelf vorm kunt geven. Bijvoorbeeld als Swann wordt gevraagd wat haar favoriete band is.
Pas tegen het einde neemt het verhaal een bizarre wending met hoe de personages op de buitenwereld reageren, wat mij onlogisch en vergezocht leek. Hier wil ik niet over spoilen, maar dit bespreek ik in de review van Tape 2, gezien die review bedoeld is voor iedereen die Tape 1 heeft uitgespeeld.
Weinig lichtpuntjes
Afgezien van de gameplay zien de cutscenes in Lost Records: Bloom & Rage er erg goed uit. En dat mag ook voor een game die meer cutscenes dan gameplay lijkt te bevatten. Grafisch is het een erg mooie en kleurrijke game. Vooral de diverse paarstinten komen goed naar voren en bijna alle objecten zijn gedetailleerd uitgewerkt. De soundtrack van Lost Records: Bloom & Rage komt goed uit de verf en bestaat net als de LiS-games uit chille en relaxte nummers. Alleen moeten de textures van Autumn’s kleding steeds ingeladen worden bij terugkeer naar het heden en zijn er regelmatig lipsync-problemen. Ik ben dan ook niet heel enthousiast over Lost Records: Bloom & Rage en hopelijk wordt tape 2 een stuk beter.
Lost Records: Bloom & Rage Tape 2 “Rage” verschijnt op 15 april. Verwacht tegen die tijd ook daarover een review.
Review gespeeld op: Xbox Series X
Bestel Lost Records: Bloom & Rage bij Bol.com
Conclusie
Lost Records: Bloom & Rage Tape 1 “Bloom”
Na Lost Records: Bloom & Rage Tape 1 “Bloom” te hebben uitgespeeld stel ik mezelf nog steeds de vraag: wat heb ik gespeeld? Al vanaf het begin wordt het mysterie geteaset, maar tot het zover is, ben je eigenlijk alleen maar een band aan het opbouwen met de drie andere personages. De personages zijn goed uitgewerkt en je kunt Swann’s karakter zelf vormgeven, maar daar blijft het bij. Hierdoor worden andere personages nauwelijks geïntroduceerd en schiet de game tekort op gameplay en wereldopbouw. Naast het opbouwen van een band, maak je regelmatig opnames met de VHS-camcorder, maar dit voelt na enige tijd repetitief aan. De enige goede elementen aan Lost Records: Bloom & Rage Tape 1 “Bloom” zijn dan ook de grafische kleurrijke stijl en de chille soundtrack. Maar de texture pop-ins en frequente lipsync-problemen doen afbreuk aan die beleving. Helaas weet het verhaal tot nu toe niet interessant te zijn, dus ik ben dan ook benieuwd hoe dit afloopt als tape 2 op 15 april uitkomt.
VOORDELEN
- Hoofdpersonages goed uitgewerkt...
- De game is heel goed in het teasen van het mysterie
- Mooie en kleurrijke grafische stijl
- Chille en relaxte soundtrack
NADELEN
- ...Maar helaas zijn dit de enige personages
- Repetitieve en oppervlakkige camcorder-gameplay
- Spelwereld voelt saai en leeg aan
- Textures telkens inladen bij terugkeer naar heden
- Regelmatig lipsync-problemen
Reacties