De afgelopen tijd hebben Feres, Mitchell en Beastofdestruct de Silent Hill 2 remake gespeeld. Daarom hebben we voor het eerst een triple-review hier op SideScroller met daarin alles over deze remake, vergeleken met het origineel en uiteraard onze persoonlijke meningen.

In Silent Hill 2 speel je als James Sunderland. Zijn vrouw Mary is drie jaar geleden aan een ziekte overleden, maar hij kan dit niet geloven en gaat toch naar haar op zoek in het stadje Silent Hill dat hun “special place” was. Eenmaal aangekomen merk je al gauw dat dit een verlaten stadje is en de inwoners nergens te bekennen zijn. Lopend door de mistige straten en steegjes besluit hij een gebouw binnen te gaan. Kort daarna staat er ineens een monster achter hem en met een houten plank besluit hij dit monster in elkaar te rammen. Welkom in de wondere horrorwereld van Silent Hill.

Feres: Dit is de eerste Silent Hill-game ooit voor mij en toen ik in het stadje aankwam, wist ik niet dat de game zo verslavend was! Ik had de game in de week van release al gelivestreamd op ons kanaal en was kort daarna verder gegaan met de game. De locaties, de monsters en het constant op je hoede zijn spraken me erg aan, waardoor ik de game in vier sessies tijd had uitgespeeld!

Mitchell: Als groot fan van de franchise was ik erg blij dat Konami de Silent Hill IP tot leven bracht met meerdere nieuwe projecten. Uiteraard was Silent Hill 2 de uitverkorene om een remake te krijgen. Voor mij niet het beste deel in de franchise, maar wel de meest populaire. Waar een groot gedeelte online meteen afkeur had voor de aankondiging, was ik blij. Iedereen kon verwachten dat de franchise de Resident Evil remake kant op ging, aangezien die releases altijd een groot succes zijn. Naar mijn mening heeft Bloober Team dit keurig en perfect afgehandeld.

Wees gewaarschuwd, want mijn opinies in deze review bevatten spoilers voor zowel het origineel als de remake.

De Silent Hill 2 remake duurt twee keer zo lang als het origineel en uiteraard zijn de grootste veranderingen op het eerste gezicht al zichtbaar. De game heeft een over the shoulder perspectief en de combat is dynamischer en vloeiender. Dit is duidelijk een remake voor het moderne publiek. Er zijn namelijk veel meer vijanden dan voorheen en ze zijn ook gemoderniseerd. Het origineel was namelijk totaal niet gericht op de combat en daarom was de diversiteit aan vijanden beperkt.

De Silent Hill 2 remake bevat monsters en mannequins, maar natuurlijk ook de unieke bosses waaronder Pyramid Head. De mannequins kunnen best hard aanvallen en vervelend zijn, want die kunnen je uit onverwachte hoek een harde klap geven. Ze hebben in deze remake echt een eigen leven gekregen. Zo verstoppen ze zich tussen het decor, achter deuren en onder tafels. Soms rennen ze juist weg om zich ergens te verstoppen. Later in de game gedragen ze zich ook als spinnen en klimmen ze over de muren. Qua monsters kunnen de Lying Figures op je aflopen, maar ook rondkruipen. Als ze rondkruipen zijn ze makkelijk in te trappen, maar ze kunnen ook zuur spuwen dat je moet ontwijken. Dit geldt ook voor de Bubble Head Nurse-monsters die rondlopen met een stalen pijp in hun hand. Tot slot heb je nog de Creepers. Dit zijn kakkerlakken, maar die zijn met één stamp neer.

Feres: Zoals ik al zei heb ik het origineel niet gespeeld en kan ik mijn oordeel alleen vellen over deze versie. Ik heb achteraf wat beelden van het origineel opgezocht en het eerste wat me opviel is de grafische stap vooruit. Op sommige momenten merkte ik wel dat het een remake is van een oudere game, zoals de manier waarop je door je inventory bladert en items crafted, maar ook de klassieke savepoints, die je vandaag de dag nog nauwelijks in games tegenkomt.

Mitchell: De combat werkt en voelt modern aan zoals het hoort. Nu heb ik an sich geen probleem met de grote veranderingen, maar het brengt wel een groot aantal problemen met zich mee. De originele Team Silent-games gebruikten een meer uitgezoomd perspectief en dit zorgde voor een hoop angst omdat je niet het complete overzicht had. Veel van de angsten waren verborgen achter muren en de games maakten perfect gebruik van sound design. Je wist ook nooit wat je kon verwachten als je een deur opende. Het kwam vaak voor dat je direct na het laadscherm verrast werd met de radio die tekeer ging en een vijand recht voor je bakkes stond. Aangezien de Silent Hill 2 remake een naadloze open wereldgame is zonder laadschermen, stond Bloober Team voor een enorme uitdaging en ze hebben dit wat mij betreft wel zeer sterk behandeld.

Maar alsnog was goed te merken dat Silent Hill 2 niet bedoeld was voor zo’n combat heavy remake. Helaas zit er naar mijn mening ook te veel padding in de game. Ik start nog regelmatig de Silent Hill 2 Enhanced Edition op mijn PC op om de game te herspelen en deze kan ik zo in een avondje uitspelen. Ik weet nu al zeker dat ik dat met deze remake een stuk minder ga hebben. Bepaalde secties hebben echt last van pacing issues. Vooral Brookhaven Hospital en Toluca Prison. Maar ook de secties door het dorpje zelf waren wat mij betreft op momenten echt een opgave om doorheen te komen.

Wat betreft de manier waarop de mannequins een eigen leven leiden, is dit een zeer goede toevoeging en dit houdt de game vers. Aangezien de combat factor flink hoger ligt in deze remake, moest Bloober hier wel iets mee doen en de mannequins waren voor mij dan ook echt het toppunt.

Beastofdestruct: De Toluca Prison en het Labyrinth vond ik persoonlijk de slechtste gedeeltes. Daar raakte ik de connectie met de stad en het verhaal kwijt. Zo had het Labyrinth-gedeelte van mij volledig uit de game kunnen worden geschrapt. Maar in plaats daarvan lag de focus op side characters, waardoor het lang duurde voor we weer terug waren bij onze zoektocht naar Mary.

Gaandeweg kom je andere personages tegen die ook alleen door Silent Hill reizen. Zo spreek je in het begin met Angela bij een graf en later ontmoet je Eddie in een woonkamer van een flatgebouw. Daarnaast kom je nog een klein meisje genaamd Laura tegen die meer weet over James’ vrouw Mary en trek je er samen op uit met het personage Maria. Samen met haar bezoek je Heaven’s Night (je weet wel, die stripclub uit Silent Hill 3). Met het tegenkomen van andere personages weet je in ieder geval dat je niet de enige bent in dit verlaten stadje.

Feres: Aan het begin dacht ik even dat je er geheel alleen voor stond. Ik was dan ook blij toen ik Angela ontmoette en nog blijer toen ik haar (en andere personages) vaker in de game tegenkwam. Dit gaf me het gevoel dat ik er niet alleen voor stond in dit duistere avontuur.

Mitchell: Spoiler alert: De personages waren het allerbelangrijkste in de originele Silent Hill 2, en voor mij vielen in deze remake een heleboel personages een beetje door de mand. Dit heeft vooral te maken met de voice acting en de narration van James. Het origineel heeft een aparte manier van voice acting en voelde vaak aan als een fever dream, maar dat is wat mij betreft juist wat die game zo goed maakte. De voice acting is nu een tikkeltje te serieus en naar mijn mening zijn Eddie en Maria hierop het hardst geraakt.

Vooral om Eddie heb ik een paar traantjes moeten laten. In het origineel was hij echt een hoorbare maniak, puur door de manier waarop hij zijn lines bracht. Met name het moment waarop hij de welbefaamde speech geeft vlak voor zijn gevecht met James, is naar mijn mening in dit deel volledig kapot gemaakt. Het accent van de acteur is een beetje te sterk en zijn lines delivery valt enorm tegen als je het tegenover het origineel zet.

In het origineel gaf Eddie me een enorm psychopaat achtig gevoel. Deze remake zet hem meer op een emotionele manier neer. Dit is niet per se slecht en ik geloof zeker dat ik het geweldig had gevonden als ik het origineel niet had gespeeld. Alleen voor mij was de originele scène echt een highlight en is de scène in de remake geen justice gedaan. Deels door de voice acting, maar vooral omdat de dreunende soundtrack miste bij de lines delivery.

Ook Maria heeft op bepaalde momenten een behoorlijke downgrade gehad. Vooral bij de ‘’What do you mean anyway’’ line en de scène in het Labyrinth, had ik een beetje een cringe moment omdat de lines op zo’n aparte manier geleverd werden. Het is wat dat betreft zonde, want dat waren voor mij echt impactvolle scènes die me altijd zijn bijgebleven en waar ik juist naar uitkeek in de remake.

Laura is gewoon oké. Haar lines zijn zeer goed gebracht en verder heb ik er vrij weinig over te zeggen. Angela daarentegen heeft echt een perfecte behandeling gekregen. Zij is natuurlijk, naast Mary, het meest tragische personage in de game en Bloober Team heeft haar verhaal met enorm veel klasse aangepakt. Het feit dat ze aan haar nagels pulkt als ze onder stress staat, hoe haar ogen vaak van links naar rechts gaan zodra ze onder druk staat en haar houdingen. Het is een zeer authentieke representatie van het type personage dat ze is.

Vanaf het begin is het duidelijk dat Angela ergens het slachtoffer van was en ik neem mijn petje af voor Bloober Team. Vooral de boss fight tegen Abstract Daddy is echt een highlight. Wel miste ik de aesthetic van de oorspronkelijke kamer waarin dit gevecht plaatsvond, want die muur met vleesachtige gaten met metalen pistons die constant op en neer bonkten was echt een belachelijk smerige representatie van het seksuele geweld dat Angela ondervond. Desalniettemin ben ik een groot fan van deze emotionele route die Bloober Team heeft gecreëerd. Het huis waarin Angela al die tijd moest overleven onder het geweld van haar vader, de geheime ruimte in de muur dat haar kleine veilige plekje was. Het is een pijnlijk maar krachtig stukje verhaal, waarbij ik alleen maar onder de indruk was en voor deze creatie kan ik niet anders dan mijn respect uitspreken voor het werk van Bloober Team.

James daarentegen is voor mij een heel apart geval. Op veel momenten voelde hij een beetje Hollywood-achtig aan. In de remake is James dan ook echt een heel ander personage dan in het origineel. De originele James was echt een onbetrouwbare narrator dat puur door de manier van zijn line deliveries komt. Je merkte vrij snel dat James niet helemaal klopte. Toen de videotape uiteindelijk afspeelde, sloeg dat in als een bom. Maar in de remake had ik dat niet. Alles klonk te serieus en te geloofwaardig. Nu is het lastig voor mij om te polsen hoe effectief dit is qua verrassingseffect, want de twist was mij natuurlijk al bekend, maar ik miste de onbetrouwbaarheid van James.

Vooral na het vermoorden van Eddie was ik teleurgesteld. Waar hij in het origineel een moment van shock heeft en zichzelf confronteert met het feit dat hij iemand heeft vermoord, was het in de remake volledige stilte. Dit zijn de dingen die voor mij erg belangrijk waren in het origineel. Zo zegt James “I killed a human being… a human being…”, waarna hij zichzelf na enige stilte afvraagt: “Mary, did you really die three years ago?”. Deze voorafschaduwing maakte voor mij de klap van de twist zoveel harder. In de remake kwam dit een beetje uit de lucht vallen.

Silent Hill 2 is een echte survival-horror (en misschien wel de beste in het genre). Dit betekent dat je bent aangewezen op de schare items die je vindt. In het begin is dat alleen een houten plank, maar dit breidt zich later uit naar een handgun en uiteindelijk vind je ook een shotgun, stalen pijp en een jachtgeweer. Als je de game hebt uitgespeeld, ontgrendel je net als in het origineel de New Game Plus-modus met de mogelijkheid om een kettingzaag te gebruiken. Alleen de Hyper Spray uit het origineel ontbreekt hierin.

Dit klinkt allemaal als toffe wapens, maar vergeet niet dat ammo, afhankelijk van de moeilijkheidsgraad, schaars kan zijn. Als je nieuwe gebouwen en kamers betreedt, heb je kans om meer ammo te vinden, maar tegelijkertijd is de kans groot dat in zo’n kamer ook meerdere monsters schuilen die veel ammo kosten om te verslaan.

Gelukkig vind je zo nu en dan health flesjes en Syringe. Dat laatste is een naald die je health volledig aanvult door de driehoekknop iets langer ingedrukt te houden. Als je wordt aangevallen, kleurt het beeld steeds roder en roder, totdat je dood bent. Mocht je de rode randen vervelend vinden, dan kun je ze ook uitschakelen via de instellingen.

Feres: Zelf ben ik acht keer doodgegaan in de game, stond in de statistieken die je na de eindscène te zien krijgt. Maar dat komt omdat ik zowel de moeilijkheidsgraad als het puzzelniveau op light had gezet. Het survival-horrorgenre is redelijk nieuw voor mij en gezien de vele gamereleases dit najaar en reviews van mijn kant, moet ik door sommige games snel heen gaan. Met een speelduur van 15 uur 21 minuten en 14 seconden vond ik het wel mooi geweest in Silent Hill.

De Silent Hill 2 remake bevat maar liefst acht eindes, terwijl het origineel er zes kende. Dit komt doordat je twee nieuwe eindes kunt krijgen als je de game uitspeelt in de New Game Plus-modus. Deze eindes heten “Bliss” en “Stillness”. Welk einde je te zien krijgt, hangt af van een aantal factoren. Zelfs hoe vaak je terugkeert naar een personage nadat een cutscene heeft plaatsgevonden, heeft invloed op het soort einde dat je te zien krijgt.

Feres: Zelf besloot ik bij het uitspelen van de Silent Hill 2 remake met de auto het water in te rijden, want ik kreeg de “In Water”-ending te zien.

Beastofdestruct: De game bleef maar doorgaan. Richting het einde voelde het verhaal erg lang aan, maar uiteindelijk kreeg ik, net als Feres, het ‘auto in’t water’-einde te zien. En ik denk dat dit het standaard einde is voor een eerste playthrough.

De game bevat veel puzzels en dit is dan ook een belangrijk gameplay element in Silent Hill 2. Je moet regelmatig meerdere objecten vinden om een puzzel te voltooien, maar soms moet je ook verschillende objecten in het menu combineren. Afhankelijk van de moeilijkheidsgraad kunnen de combinaties en volgorde van sommige puzzels anders zijn. Sommige puzzels kunnen uitdagend zijn als je de volgorde niet weet te achterhalen, maar gelukkig is daar altijd nog de map, waarop telkens met vinkjes, vraagtekens, uitroeptekens en omcirkelingen wordt aangegeven welke locaties je al hebt voltooid of dat er in een bepaalde ruimte nog iets te vinden is. Verder kom je op een gegeven moment breekbare muren tegen die je met je stalen pijp kunt verpulveren. Daarachter schuilt dan weer een kamer waar je het slot van de vergrendelde deur kunt halen. Daarnaast heb je vaak sleutels nodig om vergrendelde deuren te openen en deze bevinden zich weer verspreid over de locatie waar je je op dat moment bevindt.

Mitchell: De puzzels zijn bijna allemaal volledig nieuw en ik vond ze allemaal fair om op te lossen. Ik vond ze redelijk goed uitgedacht en ik heb geen moeite gehad of lang vastgezeten bij een puzzel. Het enige waar ik een minpunt over heb is de rotatiepuzzel in het Labyrinth. Die vond ik in de remake echt verschrikkelijk. Wel vond ik het leuk dat oude puzzels in de remake werden uitgelicht door een soort mini-cutscene. Het bracht echt een gevoel van nostalgie met zich mee. Wel vond ik het jammer dat bepaalde puzzels niet in de remake zaten. Zo had ik graag van Feres en Beast willen horen hoe leuk ze de hoefijzer-, kaars- en aansteker-oplossing vonden.

Is de Silent Hill 2 remake dan perfect? Helaas niet op alle vlakken. Het origineel is namelijk niet na te bootsen. Alles wat die game zo goed maakte, is in een moderne game niet te doen. Elke AAA-game heeft tegenwoordig een Hollywood-stijl voice acting nodig. De gameplay van toen werkt niet in de mainstream en bovendien moet elke game tegenwoordig zo lang mogelijk zijn.

Mitchell: Voor mij is de Silent Hill 2 remake niet de perfecte remake, maar dat had ik ook niet verwacht. Toch ben ik zeer tevreden met het eindproduct. Deels omdat ik blij ben dat Silent Hill weer leeft, maar ook omdat gaming, en met name het horrorgenre, enorm is gegroeid. Silent Hill is altijd een nichefranchise geweest en hopelijk trekt het nu een groter publiek en gaat Konami Capcom achterna door de volledige franchise te remaken. Vooral deel 1 heeft dat hard nodig.

Ook hoop ik dat ze dan een stuk minder padding in de game stoppen, want dat is voor mij toch de grootste doorn in het oog. Ik kan bijna elke Silent Hill (behalve 4) in een avond uitspelen, maar dat zie ik mezelf bij deze remake niet doen. De game is te veel op de combat gericht, maar de enemy diversiteit is daar gewoon niet groot genoeg voor. Bij Silent Hill 4 maakt dit niet uit, maar bij de eerste drie delen lijkt mij dit persoonlijk niet mogelijk. Ik raad iedereen alsnog aan om na het spelen van deze remake het origineel op PC te downloaden. De Enhanced Edition kan je op elke moderne PC wel spelen en blijft altijd de moeite waard om te beleven.